Уладзімір Гамановіч
Уладзімір Гамановіч (14 жніўня 1959 — 20 студзеня 1991) — супрацоўнік міліцыі Рыгі, старшы лейтэнант міліцыі. Уладзімір Гамановіч — адна з ахвяр падзей студзеньскіх барыкад 1991 года ў Рызе, расстраляных 20 студзеня 1991 года ў будынку МУС Латвіі (бульвар Райна, 6) Рыжскім АМАПам і невядомымі баевікамі падчас нападу[1]. Пахаваны на могілках у Докшыцкім раёне ў родным сяле ў Беларусі. У Уладзіміра Гамановіча засталося трое дзяцей Святлана (9) Ларыса (4) і Віталь (2)[2].
| Уладзімір Гамановіч | |
|---|---|
 | |
| Род дзейнасці | супрацоўнік міліцыі горада Рыга |
| Дата нараджэння | 14 жніўня 1959 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 20 студзеня 1991 (31 год) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства |
 СССР |
| Узнагароды і прэміі |
 |
Памяць правіць
Каля канала паміж Бастыёнам і бульварам Райна ў Рызе ўсталяваны камень у памяць аб Уладзіміры. У музеі барыкад існуе экспазіцыя, прысвечаная Уладзіміру Гамановічу, дзе знаходзіцца яго міліцэйская форма. Па ініцыятыве фонду падтрымкі ўдзельнікаў барыкад родным Уладзіміра нададзена грамадзянства Латвіі[3]. Міністр унутраных спраў Латвіі Дайніс Турлайс 18 студзеня 1996 года перадаў жонцы Уладзіміра Наталлі грашовую дапамогу[4].
Узнагарода правіць
У 2010 годзе за заслугі ў барацьбе за незалежнасць Латвіі Уладзімір пасмяротна ўзнагароджаны ордэнам Віестура[5].
Зноскі
- ↑ Владимир Вигман. ТРОЯНСКИЙ КОНЬ ОСОБОГО НАЗНАЧЕНИЯ no gazeta.zn.ua, 1996. gada 6 martā (krieviski)
- ↑ Mīļie, kas neatgriezās Aiva Kanepone 2011. gada 25. janvārī
- ↑ Intervija. Barikāžu dalībnieku atbalsta fonda prezidents Renārs Zaļais no Viesturs Radovics, "Neatkarīgā" 2005. gada 11. janvārī
- ↑ Iekšlietu ministra pavēle nr. 11p/s Par apbalvošanu 1996. gada 18. janvārī
- ↑ Viestura ordeņa nodošana glabāšanā. Valsts prezidents varoņu tuviniekiem nodot nopelnītos apbalvojumus laikraksts "Latvietis" Nr. 119., 2010. gada 18. novembrī