Факультэт гісторыі, паліталогіі і міжнародных адносін ПНУ імя Васіля Стэфаныка

Факультэт гісторыі, паліталогіі і міжнародных адносін ПНУ імя Васіля Стэфаныка (укр.: Факультет історії, політології і міжнародних відносин ПНУ імені Василя Стефаника) — падраздзяленне ўніверсітэта, якое вядзе сваю гісторыю з 1940 года. Станам на 2023 г. другі па велічыні гістарычны факультэт у Галіцыі[1].

Факультэт гісторыі, паліталогіі і міжнародных адносін ПНУ імя Васіля Стэфаніка
ПНУ імя Васіля Стэфаніка
Ранейшыя назвы Гістарычны факультэт Станіслаўскага педагагічнага інстытута
Заснаваны 1940
Дэкан Прафесар Мікалай Васілевіч Кугуцяк
Месцазнаходжанне
ipmv.pnu.edu.ua

Гісторыя правіць

1940—1990 правіць

Першым дэканам лічыцца П. Вялікі, гістарычны факультэт з’яўляецца адным з трох найстарэйшых навучальных падраздзяленняў універсітэта. Ён быў створаны ў наступным годзе пасля анексіі Усходняй Галіцыі Савецкім Саюзам. На першым курсе на факультэце вучылася рэкордная па тых часах колькасць студэнтаў — 300 чалавек. Навучанне вялося па праграме Народнага камісарыята асветы Украінскай ССР[2].

У 1941 годзе, калі пачалася савецка-нямецкая вайна, выкладчыкі і студэнты факультэта пайшлі на фронт. У барацьбе з нямецкім нацызмам загінулі дэкан П. Вялікі, выкладчык І. Папоўскі, студэнты Майданскі, Карауш і інш. 30 жніўня 1944 г. інстытут аднавіў сваю дзейнасць, на гістарычны факультэт было залічана 49 студэнтаў. У 40-я гады ХХ ст. на факультэце працавалі такія вядомыя выкладчыкі гісторыі, як дацэнты Дзянісавец, П. Рушчанка, М. Струмінскі.

11 жніўня 1950 г. загадам Мінвуза СССР ад 24 ліпеня 1950 г. № 1234 Станіслаўскі настаўніцкі інстытут быў перафарміраваны ў Станіслаўскі дзяржаўны педагагічны інстытут[3].

У 1960-я гг. тут працавалі такія вядомыя гісторыкі, як Іван Кірылавіч Васюта, Юхім Ізраілевіч Патлажан.

У 1963 годзе Пятро Фядорчак стаў першым выпускніком факультэта, які абараніў кандыдацкую дысертацыю[4].

У 1969 г. былі створаны дзве новыя кафедры: 1-я гісторыі СССР і УССР, 2-я кафедра ўсеагульнай гісторыі.

У 1972 годзе Іван Кірылавіч Васюта стаў першым выкладчыкам факультэта, які абараніў доктарскую дысертацыю на тэму: «Аграрныя адносіны і рэвалюцыйная барацьба сялянства Заходняй Украіны 1919—1939 гг.». У 1972 годзе была створана новая кафедра факультэта піянерска-камсамольскай работы, якая дзейнічала да канца 80-х гадоў[5].

З Інстытута грамадскіх навук АН УССР (Львоў) на факультэт прыйшлі Уладзімір Васільевіч Грабавецкі і Аляксандр Юхімавіч Карпенка. У 1975 годзе першым прафесарам факультэта стаў І. К. Васюта. У 1977 годзе прафесарам стаў А. Ю. Карпенка, а ў 1978 годзе — П. С. Фядорчак.

1990 — наш час правіць

У 1991 годзе дэканам факультэта быў абраны Ігар Дзянісавіч Іванцаў. Намеснікам дэкана (з 1992 па 1999 гг.) стаў дацэнт Аляксандр Уладзіміравіч Марушчанка. У 1993 г. у выніку рэарганізацыі кафедры ўсеагульнай гісторыі была створана кафедра гісторыі старажытнага свету і сярэдніх вякоў, загадчыкам якой стаў прафесар Яраслаў Забароўскі, а таксама кафедра новай і навейшай гісторыі, першым кіраўніком якой быў Мікалай Васілевіч Кугуцяк.

У 1993 г. таксама была заснавана кафедра гісторыі славян, першым загадчыкам якой стаў прафесар П. С. Фядорчак (працаваў да 2006)[4][6].

У 2000 годзе на гістарычным факультэце была адкрыта кафедра паліталогіі. У 2007 годзе на факультэце гісторыі і паліталогіі з’явілася кафедра міжнародных адносін. У 2017 годзе на факультэце была створана кафедра міжнародных эканамічных адносін.

Кафедры факультэта правіць

Крыніцы правіць