Храм Месяца
Храм Месяца, або Уака Месяца — збудаванне з саману на поўначы Перу ў рэгіёне Ла-Лібертад, прыкладна за 5 км ад г. Трухілья. Храм адносіцца да старажытнай культуры Мачыка. Недалёка ад яго знаходзіцца Храм Сонца, таксама культуры мачыка; паміж двума храмамі знаходзіўся горад. У цяперашні час храм прыцягвае турыстаў фрэскамі, якія захаваліся на сценах .
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d3/Huaca_de_la_Luna_-_Ao%C3%BBt_2007.jpg/250px-Huaca_de_la_Luna_-_Ao%C3%BBt_2007.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5f/H_Luna_Frisorestaurado_lou.jpg/250px-H_Luna_Frisorestaurado_lou.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/85/HLuna_Maqueta_lou.jpg/250px-HLuna_Maqueta_lou.jpg)
Культавы цэнтр
правіцьХрам быў культавым, цырыманіяльным і рэлігійным цэнтрам. З’яўляецца адной з нешматлікіх уакаў, у якім захаваліся цудоўныя сцены і насценныя фрэскі, нягледзячы на тое, што храм быў разрабаваны. У канструкцыі дадзенай уакі можна адзначыць некалькі храмаў, якія надбудоўваліся адзін над адным у розныя эпохі. Мае прамавугольны падмурак шырынёй 87 метраў і вышынёй 21 метр. На яго верхняй платформе ўзвышаюцца некалькі залаў, упрыгожаных чалавечымі фігурамі. На цырыманіяльным алтары апошняга па часе пабудовы храмаў выяўлены рэшткі 40 воінаў, прынесеных у ахвяру.
У Храме Месяца захаваліся цікавыя насценныя фрэскі, выкананыя фарбамі 5 колераў (белы, чорны, чырвоны, сіні і гарчычнае-карычневы) мінеральнага паходжання, а таксама рэльефы, на якіх можна распазнаць мачыкскае бажаство Ай-Апаэк або нейкае абезгалоўленае (? ісп.. degollador) бажаство. Акрамя таго, вакол храма маецца храмавы двор і плошчы, збудаваныя больш за 1500 гадоў таму назад.
На фасадзе адлюстраваны некалькі персанажаў, такіх, як бажаство гор з паясамі, на якіх вісяць галава кондара, лісы, змяі, велізарныя ракі з цырыманіяльнымі нажамі, людзей, якія трымаюць адзін аднаго за рукі, а таксама жрацоў. Кожная з фігур звязана з культам вады, урадлівасці зямлі і ахвярамі, якія прыносяцца ў храме.
Маецца ўнутраны двор плошчай 10 тыс. кв. м., адкуль насельніцтва гарадской зоны магло назіраць падрыхтоўкі да ахвярапрынашэння воінаў, аднак, як уяўляецца, само здзяйсненне ахвяр адбывалася ў прысутнасці толькі вышэйшых службовых асоб.