Хуан Фернандэс дэ Наварэтэ
Хуан Фернандэс дэ Наварэтэ (ісп.: Juan Fernández de Navarrete; 1526, Лагронья — 28 сакавіка 1579, Таледа) — іспанскі мастак перыяду позняга Адраджэння і ранняга маньерызму, прадстаўнік таледскай школы жывапісу. Быў глуханямым і меў мянушку эль-Муда (нямы).
Хуан Фернандэс дэ Наварэтэ | |
---|---|
Дата нараджэння | 1538[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 28 сакавіка 1579[3][4][…] |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | мастак |
Мастацкі кірунак | маньерызм |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Ва ўзросце трох гадоў перанёс цяжкае захворванне, у выніку якога страціў слых; не змог навучыцца гаварыць і меў слабое здароўе. Адукацыю атрымаў у манастыры ў Эстрэле (ісп.: Santuario de Santa María de la Estrella), дзе асвоіў мову жэстаў, што выкарыстоўвалася манахамі, якія прынялі зарок маўчання, і вывучыў там асновы жывапісу пад кіраўніцтвам манаха-мастака Вісентэ дэ Санта-Дамінга (ісп.: Vicente de Santo Domingo). Затым падарожнічаў па Італіі, у тым ліку ў Мілане і Неапалі, і даволі доўга жыў у Венецыі, дзе ўдасканаліўся ў майстэрні Тыцыяна; звесткі аб тым, што ў 1550-х гадах ён жыў у Рыме, пацверджаны Пелегрына Тыбальдзі.
У 1565 годзе выкліканы ў Іспанію сваім настаўнікам, разам з ім працаваў пры двары караля Філіпа II над карцінамі для Эскарыяльскага палаца.
Зноскі
- ↑ Juan Fernández de Navarrete // RKDartists Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Juan Fernández Navarrete el Mudo // Музей Прада — 1819. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ RKDartists Праверана 26 жніўня 2017.
- ↑ Juan Fernandez de Navarrete // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.