Хутар

Хутар — від сельскага населенага пункта невялікага памеру, звычайна з не больш як дзесятка пабудоў^[1] (звычайна ва Украiне i паўднёвых раёнах Расіі^[2]^[3]); або адасоблены зямельны надзел з гаспадарчымі пабудовамі і/або сядзібай уладальніка па-за межамі сёлаў і вёсак^[1]^[2]^[3]^[4].

Хутар у Маларосіі (1884, К. Крыжыцкі)

Этымалагічна паходзіць, напэўна, ад стараверхненямецкага huntari праз польск. chutor. Паводле іншай версіі ад венгерскага határ^[4].

У літаратурыПравіць

Першы значны твор М. В. Гогаля «Вечары на хутары бліз Дзіканькі».

Зноскі

↑ ^а ^б Беларусь, 1995
↑ ^а ^б Ефремова Т. Ф. Новый словарь русского языка. Толково-словообразовательный: Св. 136000 словарных статей, около 250000 семантических единиц : В 2 т.. — М.: Русский язык, 2000.
↑ ^а ^б Ожегов С. И., Шведова Н. Ю. Толковый словарь русского языка / Российская академия наук. Институт русского языка имени В. В. Виноградова. — 4-е изд., доп. — М.: Азбуковник, 1997.
↑ ^а ^б Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т. Т. 5, кн. 2. У — Я. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1984.

ЛітаратураПравіць

Хутар // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т. Т. 5, кн. 2. У — Я. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1984.

[Беларусь—1995——-1] а ^б Беларусь, 1995

[:1-2] а ^б Ефремова Т. Ф. Новый словарь русского языка. Толково-словообразовательный: Св. 136000 словарных статей, около 250000 семантических единиц : В 2 т.. — М.: Русский язык, 2000.

[:2-3] а ^б Ожегов С. И., Шведова Н. Ю. Толковый словарь русского языка / Российская академия наук. Институт русского языка имени В. В. Виноградова. — 4-е изд., доп. — М.: Азбуковник, 1997.

[:3-4] а ^б Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т. Т. 5, кн. 2. У — Я. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1984.

[1]

[2]

[3]

[4]