Шылка (ЗСУ)
ЗСУ-23-4 «Шылка» (індэкс ГРАУ — 2А6) — савецкі зенітная самаходная ўстаноўка, серыйная вытворчасць пачата ў 1964 годзе. Узброена счацвяронай аўтаматычнай 23-мм гарматай. Тэмп стральбы ўстаноўкі — 3400 снарадаў у хвіліну[1]. Наводзіцца на цэль можа ўручную, паўаўтаматычна і аўтаматычна. У аўтаматычным і паўаўтаматычным рэжымах выкарыстоўваецца штатная радыёлакацыйная станцыя.
Прызначана для непасрэднага прыкрыцця наземных войск, знішчэння паветраных цэляў на далёкасцях да 2500 м і вышынях да 1500 м, якія ляцяць з хуткасцю да 450 м/с, а таксама наземных (надводных) цэляў на далёкасці да 2000 м з месца, з кароткага прыпынку і ў руху[1]. У СССР уваходзіла ў склад падраздзяленняў СПА сухапутных войск палкавога звяна.
Была ацэненая патэнцыйным праціўнікам як сродак СПА, што прадстаўляе сур’ёзную небяспеку для нізкалятаючых цэляў. У цяперашні час лічыцца састарэлай, галоўным чынам у сувязі з характарыстыкамі і магчымасцямі яе радыёлакацыйнай станцыі і недастатковай эфектыўнай далёкасці агню па паветраных цэлях. Як замена «Шылкі» быў распрацаваны, прыняты на ўзбраенне і запушчаны ў серыйную вытворчасць самаходны зенітны гарматна-ракетны комплекс «Тунгуска». Нягледзячы на гэта, па цяперашні час ЗСУ-23-4 складаецца на ўзбраенні зенітных часцей у войсках Расіі, Украіны і іншых краін. Па гэты дзень паспяхова ўжываецца ў лакальных канфліктах для паражэння наземных цэляў.
Маса (у залежнасці ад мадыфікацыі) ад 20,5 да 21,5 тоны, экіпаж — 4 чалавекі: камандзір, начальнік РПК-старшы аператар, аператар далёкасці, механік-кіроўца.
Зноскі
- ↑ а б Чижиков, Сергей. Зенитная самоходная установка ЗСУ-23-4 «Шилка»(недаступная спасылка). PZAKU.net. — Полное описание ЗСУ-23-4 «Шилка» и краткое — модификаций. Архівавана з першакрыніцы 27 жніўня 2008. Праверана 25 студзеня 2008.