Шыракалістыя лясы
Шыракалістыя лясы ўтвораны лістападнымі дрэвамі з шырокімі ліставымі пласцінкамі.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/77/%D0%A8%D0%B8%D1%80%D0%BE%D0%BA%D0%BE%D0%BB%D0%B8%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D1%8B%D0%B5_%D0%BB%D0%B5%D1%81%D0%B0.png/300px-%D0%A8%D0%B8%D1%80%D0%BE%D0%BA%D0%BE%D0%BB%D0%B8%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D1%8B%D0%B5_%D0%BB%D0%B5%D1%81%D0%B0.png)
Зоны шыракалістых лясоў умераных паясоў Паўночнага і Паўднёвага паўшар'яў, размешчаныя бліжэй да экватара ад зон мяшаных лясоў (часам разглядаюцца як падзоны ў складзе адзінай лясной зоны ўмераных паясоў). Шыракалістыя лясы найбольш развіты на захадзе Еўразіі, у Паўночнай Амерыцы пашыраны на паўднёвы ўсход ад Вялікіх азёр.
Клімат зоны шыракалістых лясоў умераны, пераважна акіянічны, з халаднаватай зімой (сярэдняя тэмпература студзеня ад 5°С да -15 °С) і адносна працяглым цёплым летам (сярэдняя тэмпература ліпеня да 22°С). Ападкаў 600—1500 мм за год, што прыблізна адпавядае выпаральнасці. Рачная сетка густая, рэкі паўнаводныя.
3 дрэвавых парод пераважаюць віды дуба, бука, клёна, ліпы і інш. (тут трапляюцца і масівы хвойных лясоў, у Паўночным паўшар'і пераважна хваёвых). У Паўднёвай Амерыцы шыракалістыя лясы прадстаўлены невялікім ўчасткамі лясоў з паўднёвага бука.
Літаратура
правіць- Шыракалістых лясоў зоны // БЭ ў 18 т. Т. 18. Кн. I. Мн., 2004.