Іван Кузьміч Захараў
Іван Кузьміч Захараў (31 ліпеня (13 жніўня) 1909, в. Ганявічы, Мінская губерня — 15 жніўня 1982, Мінск) — Герой Савецкага Саюза, першы сакратар Асвейскага падпольнага раённага камітэта КП(б)Б Віцебскай вобласці БССР, палкоўнік. Удзельнічаў у партызанскім руху ў Беларусі. Камандаваў партызанскай брыгадай імя М. В. Фрунзэ. Узнагароджаны ордэнам Леніна, ордэнамі Айчыннай вайны II-й ступені, Чырвонай Зоркі, двума ордэнамі «Знак Пашаны», рознымі медалямі[1].
Іван Кузьміч Захараў | |
---|---|
Дата нараджэння | 13 жніўня 1909 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 15 жніўня 1982 (73 гады) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Прыналежнасць | СССР |
Званне |
|
Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна |
Узнагароды і званні |
Біяграфія
правіцьНарадзіўся 31 ліпеня (13 жніўня) 1909 года ў вёсцы Ганявічы Мінскай губерні Расійскай імперыі ў сялянскай сям’і. Па нацыянальнасці — беларус.
У 1934 годзе скончыў Вышэйшую камуністычную сельскагаспадарчую школу. З 1934 года працаваў старшынёй сельскага савета, намеснікам дырэктара, а потым — дырэктарам Чапаеўскай МТС Асвейскага раёна Віцебскай вобласці БССР.
Служыў у Чырвонай Арміі ў 1931—1932 гадах. З 1937 года — член ВКП(б), а потым — КПСС. У пачатку Вялікай Айчыннай вайны эвакуіраваўся ў савецкі тыл, але ўжо ў лістападзе 1941 года быў накіраваны на акупаваную нямецкімі войскамі тэрыторыю для арганізацыі партызанскага руху ў Асвейскім раёне Віцебскай вобласці.
У красавіку 1942 года арганізаваў і ўзначаліў партызанскі атрад, які ў ліпені 1942 года быў ператвораны ў партызанскую брыгаду імя М. В. Фрунзэ. Адначасова з чэрвеня 1942 года па снежань 1943 года быў першым сакратаром Асвейскага падпольнага раённага камітэта КП(б)Б.
За ўзорнае выкананне заданняў камандавання ў тыле ворага і асаблівыя заслугі ў развіцці партызанскага руху ў Беларусі палкоўніку Захараву Івану Кузьмічу Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 1 студзеня 1944 года прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» (№ 4049)[1][2].
Сышоў у запас пасля вызвалення тэрыторыі Беларусі.
У 1944—1946 гадах працаваў сакратаром Дрысенскага раённага камітэта КП(б)Б. У 1948 годзе скончыў Вышэйшую партыйную школу пры ЦК КП(б)Б. У 1948—1952 гадах працаваў сакратаром Докшыцкага раённага камітэта КП(б)Б. У 1953—1963 гадах — старшыня Беларускага рэспубліканскага камітэта прафсаюза рабочых будаўніцтва і прамысловасці будаўнічых матэрыялаў.
Жыў у Мінску да сваёй смерці. Памёр 15 жніўня 1982 года. Пахаваны ў Мінску на Усходніх могілках (участак № 26)[1].
Аўтар кнігі «Вайна ў краі азёр». Яго імем названа вуліца ў пасёлку Масты Любанскага раёна Мінскай вобласці.
Зноскі
- ↑ а б в Іван Кузьміч Захараў на сайце «Героі краіны»
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза белорусским партизанам» от 1 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 6 января (№ 1 (261)). — С. 1
Літаратура
правіць- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
- Беларусь у Вялікай Айчыннай вайне, 1941—1945: Энцыкл. / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1990. — 680 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-012-2.
- Люди легенд. Выпуск 1. М., 1965.
- Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. Минск, 1984.