Іван Пятровіч Барычэўскі
Іван Пятровіч Барычэўскі (таксама Тарнава-Барычэўскі; 1810, Мінская губерня — 24 чэрвеня (5 жніўня) 1887, Выбарг) — археолаг, гісторык і этнограф. Даследчык гісторыі Вялікага Княства Літоўскага[1].
Іван Пятровіч Барычэўскі | |
---|---|
Дата нараджэння | 1810 |
Месца нараджэння | Мінская губерня |
Дата смерці | 24 чэрвеня (6 ліпеня) 1887 |
Месца смерці | г. Выбарг |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | навуковец |
Навуковая сфера | гісторыя, этнаграфія |
Месца працы | Міністэрства шляхоў зносін |
Альма-матар | Кіеўская духоўная акадэмія |
Узнагароды |
Біяграфія
правіцьНарадзіўся ў сям'і святара Мінскай епархіі. У 1829 г. скончыў Мінскую духоўную семінарыю, у 1833 г. — Кіеўскую духоўную акадэмію[1] са ступенню старэйшага кандыдата. У 1833—1835 гг. — выкладчык славеснасці ў Арлоўскай семінарыі. У 1835 годзе звольніўся з духоўнага звання.
У 1835—1838 гг. служыў у дэпартаменце шляхоў зносін і публічных будынкаў, у 1838—1839 гг. — у дэпартаменце дзяржаўных маёмасцей, у 1839—1841 гг. — у інспектарскім дэпартаменце ваеннага міністэрства. З 1841 г. — у Галоўным упраўленні шляхоў зносін (з 1865 г. — Міністэрства шляхоў зносін Расійскай імперыі): чыноўнік асаблівых даручэнняў, дырэктар канцылярыі (1860—1887), член савета міністэрства (у 1870-я гг.).
Навуковая дзейнасць
правіцьЗ 1837 года друкаваўся ў «Часопісе Міністэрства народнай асветы» («Журнал Министерства народного просвещения»), найбольш значнымі лічацца артыкулы:
- Сказание Адольфа Лизека о посольстве императора римского Леопольда к великому царю Московскому Алексею Михайловичу в 1675 году // Журн. м-ва народного просвещения. — 1837. — Ч. 16;
- О русской летописи в Литве, называемой Хроникою Быховца // ib. — 1838. — Ч. 19;
- Первое путешествие англичан в Россию в 1553 году // ib. — 1838. — Ч. 20;
- Извлечение из сказаний Я. Рейтенфельса о состоянии России при царе Алексее Михайловиче // ib. — 1839. — Ч. 23;
- Мекленбургские древности // ib. — 1839. — Ч. 24.
У 1840—1841 гадах выдадзена першая яго вялікая праца: «Аповесці і паданні славянскага племені», працягам якога былі «Народныя славянскія апавяданні»; ў абедзвюх працах змяшчалася нямала ўпершыню публікуемага матэрыялу. Нягледзячы на некаторыя хібы ў адборы, падачы матэрыялу і рэдагаванні народных тэкстаў, зборнікі адыгралі станоўчую ролю, упершыню пазнаёміўшы рускага чытача са славянскай народнай паэзіяй.
Адным з першых звярнуўся да вывучэння гісторыі і старажытнасцей літоўска-рускай стараны, і напісаў дзве шырокіх працы: «Даследаванне аб паходжанні, назве і мове літоўскага народа» і «Праваслаўе і руская народнасць у Літве», а таксама шэраг артыкулаў:
- Сведения о древних литовцах // Журн. м-ва народного просвещения. — 1844. — Ч. 42;
- Отрывок из литовско-русской истории // ib. — 1845. — Ч. 48.
Рэдагаваў пяты том «Актов, относящихся к истории Западной России».
У 1840-х гадех у аглядзе «Губернскіх ведамасцяў» зрабіў мноства каштоўных выняткаў па розных пытаннях: па гісторыі дыяцэзій і іерархаў, па апісанні манастыроў, па гісторыі і старажытнасці, па мовазнаўстве, па гісторыі кнігадрукавання ў Расіі, па гістарычнай геаграфіі, статыстыцы, этнаграфіі.
Пасля 1860 года апублікаваў толькі тры працы:
- Известия о древних памятниках, находящихся в ведомстве главного управления путей сообщения и публичных зданий // Известия Императорского Археологического Общества. — 1861. — Т. 3, № 4;
- Киевские пещеры;
- рэцэнзія на: Покутье в археологическом отношении. Исследование А. Г. Киркора; (см. «Избранные труды» ниже).
Многія працы выйшлі ў выданнях «Сын отечества», «Журнал Главного Управления Путей Сообщения», «Северное Обозрение», «Военно-Энциклопедический Словарь», «Маяк», «С.-Петербургские Ведомости», «Христианское Чтение» і іншых выданнях.
Друкаваўся таксама пад псеўданімамі:
Бор—ский, И.; Боричевский, Иван; Васильев, В.; И. Б.[2]
Зноскі
- ↑ а б Боричевский Евгений Иванович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 75. — 737 с.
- ↑ 1. Масанов И. Ф. Словарь псевдонимов русских писателей, ученых и общественных деятелей: В 4 т. — Т. 4. — М., 1960. — С. 465.
2. РНБ. Генеральный алфавитный каталог.
3. ЭНИ «Словарь псевдонимов» : Имена . Фундаментальная электронная библиотека. Архівавана з першакрыніцы 14 снежня 2012. Праверана 19 кастрычніка 2012.
Спасылкі
правіць- Боричевский Иван Петрович // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
- Иван Петрович Боричевский-Тарнава . Биографии людей, известных личностей. О жизни знаменитостей. Архівавана з першакрыніцы 14 снежня 2012. Праверана 19 кастрычніка 2012.