Імператарскія правінцыі

Імператарскія правінцыі — правінцыі ў Рымскай імперыі, намеснікі якіх прызначаліся імператарам. Самымі першымі імператарскімі правінцыямі былі Лугдунская Галія, Лузітанія і Сірыя. Галоўным чынам гэтыя правінцыі мелі стратэгічнае значэнне. Падзел на імператарскія і сенацкія правінцыі быў прыняты неўзабаве пасля прыходу да ўлады Аўгуста.

Рымская Імперыя ў 117 годзе. Імператарскія правінцыі афарбаваны зялёным.

Наступныя правінцыі мелі статус імператарскіх у 14 годзе:

• Аквітанія
• Белгіка
• Верхняя Германія
• Галатыя
• Далмацыя
• Егіпет
• Кілікія
• Корсіка і Сардзінія
• Коцкія Альпы
• Лугдунская Галія
• Лузітанія
• Мёзія
• Ніжняя Германія
• Норык
• Панонія
• Пенінскія Альпы
• Прыморскія Альпы
• Рэцыя
• Тараконская Іспанія
• Сірыя
• Фракія

Літаратура

• Werner Eck: Provinz. Ihre Definition unter politisch-administrativem Aspekt. In: ders: Die Verwaltung des römischen Reiches in der Hohen Kaiserzeit. Bd. 2. Reinhardt, Basel 1998, ISBN 3-7245-0962-6, S. 167–185.