Іпаліт Іванавіч Гранітаў

Іпаліт Іванавіч Гранітаў (19 лістапада 1900, сучасная вёска Чактак Паўднёва-Казахстанскай вобласці — 31 кастрычніка 1981, Ташкент) — геабатанік, даследчык расліннасці Сярэдняй Азіі, вывучаў пашавыя біягеацэнозы. Член-карэспандэнт Акадэміі навук Узбекістана (1968), заслужаны дзеяч навукі Узбекістана (1965), прафесар (1960), доктар біялагічных навук (1961). Загадчык кафедры з 1960 года.

Іпаліт Іванавіч Гранітаў
Дата нараджэння 11 лютага 1900(1900-02-11)
Месца нараджэння
Дата смерці 29 кастрычніка 1981(1981-10-29) (81 год)
Месца смерці
Месца пахавання
Род дзейнасці геабатанік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера геаграфія раслін і геабатаніка
Навуковае званне
Альма-матар
Узнагароды

Біяграфія правіць

Скончыў скончыў Сярэднеазіяцкі ўніверсітэт у 1930 годзе. Асістэнт, дацэнт (1935), загадчык кафедры вышэйшых раслін ТашДУ з 1960 года. Удзельнічаў у некалькіх экспедыцыях па Сярэдняй Азіі[1].

Навуковыя працы прысвечаны паляпшэнню стану пустынных пашаў для атрымання кармавых культур[1]. Аўтар двухтомнай манаграфіі «Раслінны полаг паўднёва-заходніх Кызілкумаў». Правільнае і эфектыўнае выкарыстанне сярэднеазіяцкіх пашаў спрыяла павышэнню прадукцыйнасці пашаў, асабліва ў галіне генезісу пустынных раслін Узбекістана.

Падрыхтаваў 5 дактароў навук і 20 кандыдатаў навук, аўтар больш за 120 навуковых прац[1].

Зноскі

Літаратура правіць

  • Oʻsimliklar qoplami, T., 1949; Janubi Gʻarbiy Qizilqum oʻsimliklari qoplami [2 jildli], T., 1964, 1967.
  • OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil

Спасылкі правіць