Ісламізацыя Албаніі

У гэтай старонкі няма правераных версій, хутчэй за ўсё, яе якасць не ацэньвалася на адпаведнасць стандартам.

Ісламізацыя Албаніі адбылася ў выніку асманскай заваёвы рэгіёну, якая пачалася ў 1385 годзе ^[1] Асманы праз сваю адміністрацыю і войска прынеслі іслам у Албанію праз розную палітыку і падатковыя льготы, гандлёвыя сеткі і транснацыянальныя рэлігійныя сувязі. У першыя некалькі стагоддзяў асманскага панавання распаўсюджванне ісламу ў Албаніі было павольным і ў асноўным узмацнілася на працягу XVII і XVIII стагоддзяў найбольш праз асманскую грамадскую і вайсковую інтэграцыі, праз геапалітычныя фактары і крах царкоўных структур. Гэта была адна з найбольш значных падзей у гісторыі Албаніі, паколькі албанцы ў Албаніі перайшлі ад пераважна хрысціянскага (каталіцкага і праваслаўнага) насельніцтва да насельніцтва, якое ў асноўным ёсць мусульманамі-сунітамі, захоўваючы пры гэтым значныя этнічныя албанскія хрысціянскія меншасці ў некаторых рэгіёнах. Сітуацыя, у выніку якой суніцкі іслам быў самай вялікай верай у албанскай этналінгвістычнай прасторы, але іншыя канфесіі таксама, згулялі вялікі ўплыў на фарміраванне палітычнага развіцця Албаніі ў позні асманскі перыяд. Акрамя рэлігійных змен, пераход у іслам таксама прывёў да іншых сацыяльных і культурных пераўтварэнняў, якія сфармавалі і паўплывалі на албанцаў і албанскую культуру .

Крыніцы

↑ Ramet 1998, p. 209. "The Ottomans first invaded Albania in 1385. A second Ottoman force was sent to Albania 1394-96, occupying the country. Given both the Ottoman disposition to tolerate religious diversity among loyal subjects and the generally bellicose traditions of the Albanians, Ottoman authorities adopted a conciliatory policy toward Albanian Christians in the early decades of occupation. Still, although conversion to Islam was not required, a Christian Albanian lord could count on winning favor if he converted. If the Ottomans did not believe that religious reasons could compel a Christian to convert to Islam, they nonetheless looked askance when a Muslim converted (or reconverted) to Christianity. This happened in 1443 when Gjergj Kastrioti (called Skenderbeg), who had been reared as a Muslim in the sultan's palace, abandoned the Islamic faith and publicly reverted to the creed of his forefathers. But this conversion was not merely a public gesture of defiance. It was the first act in a revolutionary drama. For, after changing his religious allegiance, Skenderbeg demanded that Muslim colonists and converts alike embrace Christianity on pain of death, declaring a kind of holy war against the sultan/caliph."

Літаратура

Ramet, Sabrina (1998). Nihil obstat: religion, politics, and social change in East-Central Europe and Russia. Durham: Duke University Press. ISBN 9780822320708.

[Ramet209-1] Ramet 1998, p. 209. "The Ottomans first invaded Albania in 1385. A second Ottoman force was sent to Albania 1394-96, occupying the country. Given both the Ottoman disposition to tolerate religious diversity among loyal subjects and the generally bellicose traditions of the Albanians, Ottoman authorities adopted a conciliatory policy toward Albanian Christians in the early decades of occupation. Still, although conversion to Islam was not required, a Christian Albanian lord could count on winning favor if he converted. If the Ottomans did not believe that religious reasons could compel a Christian to convert to Islam, they nonetheless looked askance when a Muslim converted (or reconverted) to Christianity. This happened in 1443 when Gjergj Kastrioti (called Skenderbeg), who had been reared as a Muslim in the sultan's palace, abandoned the Islamic faith and publicly reverted to the creed of his forefathers. But this conversion was not merely a public gesture of defiance. It was the first act in a revolutionary drama. For, after changing his religious allegiance, Skenderbeg demanded that Muslim colonists and converts alike embrace Christianity on pain of death, declaring a kind of holy war against the sultan/caliph."

[1]