Адкрыты чэмпіянат Францыі па тэнісе
Адкрыты чэмпіянат Францыі (фр.: Internationaux de France de Roland Garros, Ралан Гарос) па тэнісе — адзін з чатырох турніраў Вялікага шлема. Праводзіцца штогод на працягу двух тыдняў у канцы мая — пачатку чэрвеня ў Парыжы, Францыя. У рамках турніру праводзяцца першынствы: адзіночныя мужчынскія і жаночыя, парныя мужчынскія і жаночыя, змяшаныя парныя, а таксама юнацкія турніры і турнір ветэранаў.
Гісторыя правіць
Упершыню турнір быў праведзены ў 1891 годзе ў выглядзе аднадзённага нацыянальнага чэмпіянату. Прымаць у ім удзел маглі толькі французскія тэнісісты, а таксама члены французскіх тэнісных клубаў. Першым пераможцам у клубе Стад Франсэ (фр.: Stade Français) быў англічанін; гісторыя захавала толькі яго імя — Х. Брыгс (англ.: H. Briggs). Першым пераможцам жаночага турніру стала ў 1897 годзе Франсуаз Масон (фр.: Françoise Masson). Турнір, аднак, быў не надта папулярны ў першыя гады правядзення па прычыне статусу нацыянальнага спаборніцтва — лепшыя тэнісісты свету не маглі прымаць у ім удзел. Сітуацыя змянілася з наданнем чэмпіянату міжнароднага статусу ў 1925 годзе.
Аднаўленне турніру пасля заканчэння Першай сусветнай вайны адзначыла росквіт французскага тэнісу. Сюзан Ленглен, якая перамагала на турніры яшчэ да вайны ва ўзросце 15 гадоў, дамінавала ў жаночым тэнісе і выйграла шэсць з сямі чэмпіянатаў у 1920—1926 гадах.
З наступам Адкрытай эры ў 1968 годзе прафесійныя тэнісісты атрымалі права выступаць у турніры нароўні з аматарамі. Кен Розуэл стаў першым пераможцам чэмпіянату Новай эры, атрымаўшы ў якасці прыза 15 000 франкаў. Нэнсі Рычы выйграла жаночае першынство.
Корты правіць
Пабудова тэніснай арэны Ралан Гарос з’явілася прамым следствам перамогі ў Кубку Дэвіса «чатырох мушкетэраў» — Жака Бруньёна, Жана Баротра, Анры Кашэ і Рэнэ Лакоста — у 1927 годзе. Адказная сустрэча ў наступным годзе павінна была праводзіцца ў Францыі. Аднак, у Парыжы ў той час не было тэнісных стадыёнаў, дастатковых па ўмяшчальнасці для правядзення такога буйнога мерапрыемства.
Сумеснымі высілкамі клубу Стад Франсэ і ўраду было вызвалена 3 гектары зямлі паблізу Porte d’Auteuil. Па ўмовах клубу, новая арэна атрымала імя былога члена клубу, французскага героя, піянера-авіятара і ваеннага лётчыка Ралана Гароса, які быў першым чалавекам, які здзейсніў беспасадкавы пералёт праз Міжземнае мора і загінуў усяго за пяць тыдняў да заканчэння Першай сусветнай вайны.
Стадыёны Ралан Гарос — адна з самых буйных і прэстыжных тэнісных арэн свету. Аднак, гісторыя комплексу азмрочаная кароткім перыядам падчас Другой сусветнай вайны, калі, у акупаванай нямецкімі войскамі Францыі, Ралан Гарос выкарыстоўваўся, як часовы лагер, дзе нацысты збіралі яўрэяў для наступнай іх адпраўкі на ўсход, дзе большасць палонных знаходзілі сваю смерць.
З часу сваёй пабудовы Ралан Гарос перажываў неаднаразовыя змены і пашырэнні. Шмат хто лічыць Ралан Гарос радзімай гульні на грунтавых кортах.
Цэнтральны корт тэніснага комплексу быў пабудаваны ў 1928 годзе і месціць 15 тыс. гледачоў. У 2001 годзе ён быў названы ў гонар былога прэзідэнта Федэрацыі тэнісу Францыі Філіпа Шатрыё — Court Philippe Chatrier. Другі па значнасці корт атрымаў імя легендарнай французскай тэнісісткі Сюзан Ленглен — Suzanne Lenglen Court, ён месціць 10 тыс. гледачоў. Корт № 1 (Court No. 1) умяшчае 3700 гледачоў.
Спасылкі правіць
- Афіцыйны сайт (фр.)