Эдвард Адамавіч Вайніловіч: Розніца паміж версіямі

'''Э́двард Ада́мавіч Вайніло́віч''' ці поўнасцю '''Э́двард Анто́ній Леана́рд Ада́мавіч Вайніло́віч''' ({{lang-pl|Edward Woyniłłowicz}}, {{lang-ru|Эдвард Адамович Войнилович}}{{efn|Сам Эдвард Вайніловіч па-руску па тагачасных правілах пісаў сваё імя як «Эдуард Адамович Войнилович», а ў гістарыяграфіі і сучаснай публіцыстыцы замацавалася напісанне «Эдвард Адамович Войнилович».}}; {{ДН|13|10|1847}}, [[Вялікая Сляпянка]], [[Мінскі павет]], [[Мінская губерня]], [[Расійская імперыя]] — {{ДС|16|6|1928}}, [[Быдгашч]], [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Рэспубліка Польшча]]) — буйны гаспадарчы і палітычны дзеяч [[Беларусь|Беларусі]] і [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]]. Мецэнат, фундатар, рэфарматар мясцовай сельскай гаспадаркі.

 

 

Атрымаў тэхнічную і сельскагаспадарчую адукацыю і практыку (у тым ліку — за мяжой), але хутка пачаў актыўна займацца ва ўласным маёнтку сельскагаспадарчай вытворчасцю, грамадскай і дзяржаўнай службай у родным [[Слуцкі павет|Слуцкім павеце]] [[Мінская губерня|Мінскай губерні]]: выбіраўся членам (1880—1917) дабрачыннага таварыства ў Слуцкім павеце; па прызначэнні расійскіх улад быў шматгадовым ганаровым міравым суддзёю (1883—1917) Слуцкага павета і [[дэпутат дваранства|дэпутатам дваранства]] (1887—1917, 1918{{efn|У 1918 г. Эдвард Вайніловіч быў не прызначаны расійскімі ўладамі, а выбраны на пасаду дэпутата дваранства Слуцкага павета, а пасля зацверджаны на гэтую пасаду нямецкай ваеннай уладай.}}) ад Слуцкага павета ў Мінскім дваранскім дэпутацкім сходзе; быў апекуном (1903—1914) над [[маярат]]амі малалетняга князя [[Антоні Альбрэхт Радзівіл|Альбрэхта Радзівіла]]; фінансаваў (разам з іншымі асобамі) будаўніцтва камерцыйнага вучылішча (т.зв. «гандлёвай школы») у [[Слуцк]]у; арганізоўваў сельскагаспадарчыя выстаўкі і інш.