Юрка Віцьбіч: Розніца паміж версіямі

| Вікітэка =

}}

 

Нарадзіўся у сям'і святара. Скончыў гімназію, вучыўся ў педагагічным тэхнікуме. У 1922—1933 працаваў у Маскве на хімічных заводах. Уваходзіў у літаб'яднанне «[[літаб'яднанне Узвышша|Узвышша]]»<ref>Узгадваецца ў ліку сяброў у інфармацыйным дадатку. {{крыніцы/Віцьбіч Паўстанні}}.</ref>. У 1939 быў прыняты ў [[СП СССР]]. Падчас [[2СВ|2-ой сусветнай вайны]] жыў на акупаванай тэрыторыі, удзельнічаў у беларускім культурным жыцці, праяўляў вялікую пісьменніцкую актыўнасць, ягоныя творы былі друкаваны ў многіх часопісах. Быў членам так званага Цэнтральнага ўрада [[Беларускае культурнае згуртаванне|Беларускага культурнага згуртавання]]. Выдае ў той час два зборнікі публіцыстыкі — «Вяліскія паўстанцы» і «Нацыянальныя Сьвятыні», выступаў у друку з артыкуламі па гісторыі Беларусі. Быў прызначаны рэдактарам літаратурна-мастацкага часопіса «Узвышша», ніводнага нумара якога так і не выйшла. У [[1943]] перавёз з [[Віцебск]]а ў [[Полацк]] парэшткі [[Еўфрасіння Полацкая|Еўфрасінні Полацкай]]. У [[1944]] выехаў на Захад. У [[Германія|Германіі]] ў 1946 годзе разам з [[Н. Арсеннева]]й стварыў літаратурнае аб'яднанне [[літаратурнае аб'яднанне Шыпшына|«Шыпшына»]], старшынёй якога стаў. Арганізаваў выданне часапісу «Зьвіняць званы Сьвятой Сафіі», рэдагаваў «Беларускі голас», друкаваўся ў іншых СМІ. Выступаў на [[Радыё Свабода|Радыё «Свабода»]]. Пасля жыў у [[ЗША]].

{{зноскі}}

 

 

== У Сеціве ==