Аблога Канстанцінопаля (1453): Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др r2.7.1) (робат дадаў: et:Konstantinoopoli piiramine (1453)
др clean up, replaced: і у → і ў, {{вызнч|1=Аблога Канстанцінопаля 1453 году}} → '''Аблога Канстанцінопаля 1453 году''' using AWB (7794)
Радок 1:
[[Image:Siege constantinople bnf fr2691.jpg|thumb|Аблога Канстанцінопаля]]
{{вызнч|1='''Аблога Канстанцінопаля 1453 году}}''': аблога (з [[6 красавіка]] [[1453]]) і ўзяцце ([[29 мая]] [[1453]]) сталіцы Візантыйскай імперыі [[горад Канстанцінопаль|Канстанцінопаля]] войскам Асманскай імперыі.
 
Турэцкае войска і флот мелі шматразовую колькасную перавагу (гл. [[#Сілы бакоў|сілы бакоў]]), туркі пачалі (7 красавіка) сістэматычны абстрэл сцен Канстанцінопаля што выходзілі да сушы, але прадпрыняты першы штурм (18 красавіка) быў адбіты з вялікімі стратамі для асманаў. 20 красавіка, узяўшы перамогу ў марскім баі над шматлікім праціўнікам, у Канстанцінопаль прарваліся тры генуэзскіх і адзін грэчаскі карабель з грузам харчавання і невялікім падмацаваннем. Абаронцы адбілі яшчэ тры штурмы (7, 12 і 26 мая), аднак гэтыя поспехі не маглі паўплываць на агульны ход аблогі. Туркам удалося перакінуць свой флот ў заліў Залаты Рог (22 красавіка), абкружыць візантыйскія ўмацаванні з усіх бакоў, пачаць абстрэл сцен што выходзілі да заліва. Пасля зацятай аблогі, асманы пачалі (29 мая) агульны штурм умацаванняў і пасля двух адбітых прыступаў уварваліся ў горад каля брамы Святога Рамана. Задушыўшы супраціў апошніх абаронцаў унутры горада, сярод загінулых быў і імператар Канстанцін XI, туркі учыніліўчынілі на вуліцах і ў будынках разню, разрабавалі горад.
 
Падзенне Канстанцінопаля азначыла фармальны канец існавання Візантыйскай імперыі і было драматычнай падзеяй для тагачаснай Еўропы. Змяніўся расклад сіл ва Усходняй Еўропе — знікненне Візантыі рэзка павысіла значэнне Маскоўскай дзяржавы як галоўнай абароны праваслаўя, «трэцяга Рыма» — пераемцы традыцыі Канстанцінопаля. Скончылася 1100-гадовая эпоха візантыйскага цэнтру культуры і навукі.<ref name="fn1">Рансімен, ч.13.</ref>