{{вызнч|1='''Хведар Пятровіч ІМШЭНІК}}''' ([[{{ДН|4 верасня]] [[|9|1884]]}}, в. Хоцінава Брэст-Літоўскага пав. Гродзенскай губ. — пасля [[1931]] (?), [[Уфа]] (?); Крыптанім: ''Хв. Ім.''), беларускі літаратуразнавец, мемуарыст, педагог.
Вучыўся ў Жыровіцкім духоўным вучылішчы, Літоўскай духоўнай семінарыі (1900—1907). Быў супрацоўнікам газеты [[Наша ніва, (1906)|«Наша ніва»]]. Скончыў Юр'еўскі (Тартускі) універсітэт. У час вучобы арыштоўваўся за ўдзел у студэнцкіх хваляваннях. У 1906—1912 член БСГ. Пасля сканчэння універсітэтаўніверсітэта па запрашэнні [[М. Багдановіч]]а пераехаў у [[Яраслаўль]]; выкладаў у прыватнай мужчынскай гімназіі. У 1918 разам з Мінскім настаўніцкім інстытутам вярнуўся ў [[Мінск]]. Працаваў выкладчыкам філалогіі і гісторыі ў Мар'іна-Горскім сельскагаспадарчым тэхнікуме. У 1923—1924 дырэктар Бабруйскага, у 1924—1927 Рагачоўскага, у 1927—1930 выкладчык Гомельскага педтэхнікумаў. Напісаў успаміны пра М. Багдановіча, «Нашу ніву». Арыштаваны 15.7.1930 па справе [[Саюз вызвалення Беларусі, справа|«Саюза вызвалення Беларусі»]]. 10.4.1931 паводле пастановы Калегіі АДПУ сасланы на 5 гадоў ва Уфу. Далейшы лёс невядомы.
