Эмілі Дзікінсан: Розніца паміж версіямі

[[File:Black-white photograph of Emily Dickinson2.jpg|thumb|Эмілі Дзікінсан]] '''Эмілі Элізабет Дзікінсан''' ({{lang-en|Emily Elizabeth Dickinson}}, нар. [[{{ДН|10 снежня]] [[|12|1830]]}} году ў [[Амхерст]]це, [[штат Масачусетс]], пам. [[15 мая]] [[1886]] годугода там жа) — амерыканская [[паэт]]эса.

Эмілі нарадзілася другой з трох дзяцей у пурытанскай сям’і ''Эдварда Дзікінсана'', багатага адваката, кангрэсмэнакангрэсмена і ''Эмілі Норкрас''. [[Дзед]]ам Эмілі быў ''Самуэль Фаўлер Дзікінсан'', заснавальнік ''Коледжу Амхерст''. У доме Дзікінсаў прытрымліваліся строгіх пратэстанцкіх правілаў. Эмілі наведвала пачатковую школу на ''Плезэнт Стрыт'', у [[1840]] годзе паступіла разам з сястрой у ''Коледж Амхерст'', які за два гады да гэтага стаў прыймаць дзяўчынак. У каледжы Эмілі вывучала ''англійскую мову'', ''латынь'', ''літаратуру'', ''батаніку'', ''геалогію'', ''псіхалогію'' і ''арыфметыку''. Скончыла каледж у [[1847]] годзе, а потым, з [[10 жніўня]] да [[25 сакавіка]] [[1848]] года, вучылася ў жаночай семінарыі ''Маўнт-Холіноўк'', у 16 км ад Амхерсту. Прычыны яе сыходу з семінарыі невядомыя. Пасля семінарыі Эмілі вярнулася ў бацькоўскі дом. Да канца жыцця Эмілі Дзікінсан так і не выйшла замуж і засталася ў доме бацькоў<ref name="bielarus.org">http://www.bielarus.org/open.php?n=530&a=12 Bielarus.org №530</ref>. Родны горад Амхерт Эмілі пакідала толькі некалькі разоў для падарожжаў у [[горад Філадэльфія|Філадэльфію]], [[горад Вашынгтон|Вашынгтон]] і [[Бостан]]. Пісаць вершы яна пачала ў 30 гадоў. У [[1862]] годзе Эмілі даслала некалькі сваіх вершаў у выдавецтва «Atlantic Monthly», але рэдактар ''Томас Хігінсан'' адмовіўся іх друкаваць па прычыне неадпаведнасці прынятым стандартам вершаў таго часу. Аднак яны пасябправалі і яшчэ шмат гадоў яны перапісваліся, ў лістах Хігінсан даваў парады Дзікінсан ў справах паэзіі.

У гады жыцця Эмілі Дыкінсан было надрукавана толькі сем яе вершаў. Пасля яе сьмерцісмерці [[15 мая]] [[1886]] года яе малодшая сястра ''Лавінія'' знайшла ў закрытай на ключ шафе рукапісы 1775 вершаў Эмілі.

Лавінія папрасіла дапамогі ў выданні вершаў сястры ў ''Мабель Люміса Тода'', жонкі мясцовага прафесара астраноміі, таленавітай мастачкай і сяброўкай Эмілі. Пасля шматлікіх спробаў і пры дапамозе Томаса Хігінсана атрымалася выдаць творы Эмілі (у [[1890]] годзе), але вершы былі адрэдагаваны, каб дапасаваць іх да прынятых у той час эстэтычных правілаў для вершаў. Публікацыя некаторых з вершаў была адхілена з-за асцярогі публічнага меркавання. Аднак, няне гледзячы на асцярогі, вершы хутка атрымалі папулярнасць. Толькі ў [[1955]] годзе быў надрукаваны поўны збор твораў паэтэсы<ref name="bielarus.org"/>. Гэта дапамагло грамадскасці больш поўна ацаніць медытацыйную лірыку творчасці Эмілі, а аўтар была прызнана як самая таленавітая амерыканская паэтэса<ref name="Bloo9">Bloom (1999), 9; Ford (1966), 122.</ref>.