Вестготы: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др r2.7.2) (робат дадаў: et:Läänegoodid |
др clean up, replaced: лідэр → лідар using AWB (7893) |
||
Радок 5:
Упершыню еўрапейцы даведаліся пра вестготаў, як пра асобны народ у [[268]] г., калі яны пачалі рабаваць [[балканы|балканскія]] правінцы Рымскай імперыі<ref name="ReferenceA">Самарџић, Н. Историја Шпаније. Визиготска Хиспанија.Плато, Београд, 2005.</ref>. Вестготы прайшлі правінцыі [[Панонія|Панонію]] і [[Ілірыя|Ілірыю]], нават пагражалі самой [[Італія|Італіі]]. Але ўлетку таго жа года вестготы атрымалі паражэнне, каля сучаснай італьянска-славенскай мяжы, а затым яшчэ ў бітве пры [[Ніш]]ы, у верасні [[268]] г. На працягу наступных трох гадоў, у серыі кампаній імператараў [[Клаўдзій II|Клаўдзія II]] і [[Аўрэліян]]а, германцы былі вернутыя праз [[Дунай]], дзе яны пасяліліся ў [[дакія|Дакіі]], якую Аўрэліян пакінуў у [[271]] г. У Дакіі вестготы прынялі [[арыянства]], гэтая вера праіснавала ў готскім грамадстве да [[589]] г, калі кароль [[Рэкарэд I]] перайшоў у [[каталіцызм]].
Вестготы засталіся ў Дакіі да [[376]] г, калі адзін з іх
Новы імператар [[Феадосій I]], у [[381]] г., склаў мір з вестгоцкім правадыром [[Атанарых]]ам, які працягваўся да смерці Феадосія, да [[395]] г. Атанарых, аднак, памёр у тым жа годзе і ўлада перайшла да [[Аларых I|Аларыха I]]. Феадосій успадкаваў некампетэнтных сыноў, [[Аркадзій|Аркадзя]], які кіраваў на ўсходзе і [[Ганорый|Ганорыя]] на захадзе. А Аларых I быў здольным кіраўніком, у [[396]] г. ён прадпрыняў спробы захапіць [[Афіны]], але напад праваліўся. Потым ён паспрабаваў увайсці ў Італію, але ізноў паход патрываў няўдачу. У [[410]] г Аларых здолеў захапіць і разрабаваць [[Рым]]. Праз некалькі дзён вестготы пакінулі горад і адправіліся на поўдзень, у [[Афрыка|Афрыку]], але Аларых I раптоўна памёр і паход быў адложаны. Яго пераемнік [[Атаульф]], павёў свой народ у [[Галія|Галію]]. [[Іспанія]] яшчэ ў [[409]] г. адчула прыход [[свевы|свеваў]], [[аланы|аланаў]] і [[вандалы|вандалаў]]. У [[418]] г. пад кіраўніцтвам [[Валія]], вестготы склалі з рымлянамі пагадненне, паводле якога атрымалі дазвол на жыхарства ў Галіі, [[Аквітанія, гістарычная вобласць Францыі|Аквітаніі]] і [[Нарбонская Галія|Нарбонскай Галіі]] пры ўмове, што вестготы знішчаць іншыя варварскія народы на гэтых тэрыторыях. Тут вестготы заснавалі царства са сваёй сталіцай ў [[Тулуза|Тулузе]]<ref name="ReferenceA"/>. З цягам часу, з-за межусобных войн паміж варварскімі народамі, тэрыторыя каралеўства пашыралася.
Радок 41:
{{Link FA|ru}}
[[af:Wes-Gote]]
[[an:Visigodos]]
| |||