Нарбуты: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др дапаўненне |
|||
Радок 2:
'''Нарбуты''' — [[ВКЛ|вялікалітоўскі]] шляхецкі род герба [[Герб «Тромбы»|«Тромбы» («Трубы»)]].
Вядуць род ад баярына Нарыбута (Нарбута)
== Вядомыя прадстаўнікі ==
* '''Нарбут Яталтавіч''' (узг. 1440—1486) — літоўскі баярын. Ад вялікага князя [[Жыгімонт Кейстутавіч|Жыгімонта Кейстутавіча]] (1432—1440) атрымаў маёнткі Армяны і Калтыняны ў Літве. У 1440 годзе быў сведкам дарчай Аляксандра Мантоўта віленскім францысканцам. Пасля забойства Жыгімонта Кейстутавіча, паводле [[Хроніка Быхаўца|«Хронікі Быхаўца»]], Нарбут заняў Верхні Віленскі замак для [[Міхайлушка Жыгімотавіч|Міхайлушкі Жыгімотавіча]]. Ад вялікага князя [[Казімір Ягайлавіч|Казіміра]] (1440—1492) у 1440—1443 гадах атрымаў 7 «людзей» у ваколіцах Няменчына і Лінкменіса, дзе, верагодна, была вотчына Нарбута. У 1486 годзе быў сведкам у купчай [[Багдан Андрэевіч Саковіч|Багдана Саковіча]]. Меў сыноў Дабрагоста, Яна, Станіслава, Мікалая, Юрыя і Альбрэхта (Войцеха).<ref>Пятраўскас Р. …</ref>
* '''Дабрагост Нарбутовіч''' — староста дарсунішскі. Быў жанаты на дачцэ [[Іван Іллініч|Івана Іллініча]]. У 1492 годзе ездзіў паслом да вялікага магістра Тэўтонскага ордэна па пытаннях удакладнення межаў, таксама прасіў у Ордэна дапамогі і спрабаваў вербаваць наёмнікаў для вялікалітоўскага войска<ref>Гудавичюс Э. История Литвы с древнейших времен до 1569 года. Т. 1. — М., 2005.</ref>. У 1496 г. меў справу аб чацвёртай частцы Нарбучава, якую нябожчык Іван Іллініч купіў у Івана Гурскага і яму падарыў. Кароль Аляксандр рашэннем ад 20 жніўня 1496 г. валоданне таго маёнтка Дабрагосту пацвердзіў. Пані Дабрагостава перажыла мужа і ў 1506 г. мела справу з Альбрэхтам Гаштольдам аб двары ў Астроўні.<ref>Сысоева Л. Л. Генеалогия Ильиничей…</ref>
* [[Станіслаў Мікалаевіч Нарбут]] (пам. [[1596]]) — ваявода мсціслаўскі.
| |||