На рэферэндуме 2 ліпеня [[1946]] года, [[італьянцы]] адмовіліся ад манархіі і, Італія стала рэспублікай. Канстытуцыя Італьянскай рэспублікі прымаліся з 22 снежня [[1947]] года і канчаткова была прынята 1 студзеня [[1948]] года. Згодна Канстытуцыіз Канстытуцыяй, заканадаўчая ўлада падпарадкавана 630 сябрам парламентупарламента і 315 сябрам сената. ПрэзідэнтПрэзідэнта рэспублікі абіраеццаабіраюць на 7-мі гадовысямігадовы тэрмін шляхам галасавання на чарговай сэсіісесіі парламентупарламента і трох дэлегатаў ад розных рэгіёнаў краіны. Выканаўчая ўлада падпарадкоўваецца кабінету міністраў, які фармаваўсяфармуецца з партый парламента, на чале з прэм'ер-міністрам, які фармалёвафармальна падпарадкоўваеццападпарадкаваны прэзідэнту краіны.
У 20 рэгіёнах краіны абіраеццаабіраюць свой урад, які выконваеажыццяўляе ўладукіраванне на мясцовым узроўні. Пяць рэгіёнаў — [[Фрыулі-Венецыя-Джулія]], [[Сардзінія]], [[Сіцылія]], [[Трэнціна-Альта-Адыджэ]] і [[Вале-д’Аоста]] маюць спецыяльны аўтаномны статус згодна з КанстытуцыяўКанстытуцыяй.
АсноўныміАсноўнай палітычныміпалітычнай партыяміпартыяй ў Італіі з'яўляюццаяўляецца Хрысціянская Дэмакратычная партыя Італіі, якая была створана ў [[1945]] годзе. Іншымі значнымі партыямі з'яўляюцца Дэмакратычная партыя Левых (альбо КамуністыяКамуністы за рэформы) і СацыялістаяСацыялістычная партыя. Значную папулярнасць на поўначы набыла вультраправаяультраправая партыя Ліга Поўначы. Маленькімі партыямі ў Італіі з'яўляюцца Сацыяльная Дэмакратычная партыя, Рэспубліканская партыя, Ліберальная партыя, і неа-фашыстаянеафашысцкая партыя Італьянскі Сацыяльны Рух.
