Фалес Мілецкі: Розніца паміж версіямі

Грэкі ўспрынялі некаторыя формы ўсходняга мыслення і ўдыхнулі ў іх новае жыццё.<ref>Древняя Греция / Генри Бернард Коттерилл; [Пер. С англ. К. Сошинской; под ред. В. П. Пазиловой]. — М.: ЭСКМО, 2006. — (Тайны древних цивилизаций) б.281</ref> Светапогляд Фалеса быў да таго шырокім, што яго магла інцыяваць толькі даволі шырокая светапоглядная ўстаноўка. Сувязь «комплексу душы» мы можам знайсці ў даволі распаўсюджанам на Блізкім Усходзе міфалагічным уяўленні аб сувязі ўраджаю, і як вынік, самога жыцця, з вільготай. Але ўплыў мог быць не толькі ўсходнім — Арыстоцель праводзіць аналогію між поглядам Фалеса і «паэтамі» якія ўважалі Акіян і Тэфіду першапачынальнікамі ўсяго сутнага, а сведкамі клятвы багоў прэзентавалі воду — раку Стыкс, якая акружала краіну мёртвых. Уяўленне аб тым, што зямля трымаецца на вадзе, зыходзіць пэўна, з егіпецкае міфалогіі, дзе Зямля ўяўлялася ў выглядзе плоскай талеркі, якая плавае ў вадзе, тады як Сонца паказвацца плывучым па небу ў лодцы. Пры гэтым, то не столькі міф, колькі штодзённае ўяўленне егіпцяніна, даступнае разуменню чужынца, які знаёміцца са звычаямі краюкрая, і пагатоў рэпрэзентатару такога звязнага з морам народа як іанійцы.<ref>Богомолов А. С. Античная философия. — М.: Изд-во Моск. Ун-та, 1985, б.43-44</ref>

Веды аб [[вавілон]]скай [[Астраномія|астраноміі]] Фалес атрымаў, хутчэй за ўсяго, з [[Фінікія|Фінікіі]] і [[Лідыя|Лідыі]]. Знаёмства з астранамічнымі вылічэннямі дазволілі яму прадбачыць [[сонечнае зацямненне]] 585 г. ДХ. Яму прылічаецца таксама ўсталяванне часу раўнадзенствіяў і сонечных стаянняў, адкрыццё гадавога руху [[Сонца]] на тле зорак; таксама ён усталяваў працягласць годугода ў 365 дзён і іншае.<ref name="ReferenceA"/>

Традыцыя гэткая: Фалесу належылі два комплексу ідэяўідэй: першы, тычыцца пачатку свету, «комплекс вады», а другі — «комплекс душы». Сінтэз двух аспектаў ці тэндэнцый дае першую ў гісторыі навуцы філасофскую адукацыю.

«Ён (Фалес) мовіў, што вада ёсць пачатак і канец усяго, бо з яе шляхам згушчэння і выпарэння складаецца ўсё і ўсё ёю падтрымліваецца, у выніку чаго адбываюцца хваляванні зямлі дыі віхоры і рухі свяцілаў, і ўсё захапляецца і цячэ адпаведна натуры першачынніка ўсяго сутнага».<ref>Diels H. Doxographi Graeci. Berolini et Lipsiae, [[1879]], [[1929]]/ б. 555</ref>