Караваджа: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Xqbot (размовы | уклад)
др r2.7.3) (робат дадаў: war:Caravaggio
др катэгорыя using AWB
Радок 26:
Мікеланджэла Мерызі да Караваджа нарадзіўся ў невялікім мястэчку ў Ламбардзіі. Мастацкую адукацыю атрымаў у [[Мілан]]е (1584—88). Ранні перыяд творчасці мастака (1590-ыя) звязаны з [[Рым]]ам. Працаваў таксама ў [[Неапаль|Неапалі]], на [[Мальта|Мальце]] і [[Сіцылія|Сіцыліі]].
 
Гэта быў няўжыўчывы, тэмпераментны, незалежны чалавек, але мэтанакіраваны ў сваіх творчых пошуках, нягледзячы на ўсе складаныя перыпетыі жыцця. Ён вызначыў прынцыпы новага рэалістычнага мастацтва.<ref name="Б. Лазука 2010">Б. Лазука (2010)</ref>
 
== Творчасць ==
Радок 39:
Паказваючы простых людзей, жыццё нізоў грамадства, якое мастак сцвярджаў разам з тым агульначалавечыя маральныя і этычныя ідэі. Прынцыпова важнымі ў гэтым плане з'яўляюцца дзве работы — «Палажэнне ў труну» (1602—04) і «Успенне Марыі» (1605—06). У іх паказана, па сутнасці, адна і тая ж сітуацыя — трагедыя смутку, аплакванне і пахаванне дарагога ўсім чалавека. Але напісаны карціны па-рознаму. «Палажэнне ў труну» па кампазіцыйнай пабудове ўяўляе сабой алтарную выяву (твор прызначаўся для рымскай царквы Санта-Марыя-ін-Валічэла) і ўвасабляе кульмінацыю падзеі. Трагічнасцю вее ад прасцёртага цела Хрыста, якое падтрымліваюць святыя Іаан і Нікадзім, ад ускінутых дагары ў немым крыку рук Марыі, барвовых сполахаў колераў адзення. Адсюль амаль скульптурнае вырашэнне твора. Буйныя фігуры ўдзельнікаў сцэны размешчаны на пярэднім плане, а нізкі гарызонт надае ім належную манументальнасць.
 
Калі ў дачыненні да работы «Палажэнне ў труну» можна выкарыстаць словы «рэпрэзентатыўнае выяўленне», то да «Успення Марыі» падыходзіць назва «антырэпрэзентатыўнае».<ref> name="Б. Лазука (2010)<"/ref> Паказальным з'яўляецца тое, што выява не была прынята заказчыкамі — рымскай царквой Санта-Марыя дэла Скала, якая не магла згадзіцца з празаічнай трактоўкай біблейскага сюжэта. Прасцёртая фігура Марыі, паказаная ў акружэнні апосталаў, падаецца без ідэалізацыі. Смерць яе напаткала такой, якой яна была, — у простым адзенні, басанож. Гэта смерць прасталюдзінкі ва ўсёй трагічнай раптоўнасці, без прыкрасы. У параўнанні з «Палажэннем у труну» глыбокае ўражанне ствараюць не велічнасць, манументальнасць выяўлення, а рэальнае адчуванне гора, няўцешнага смутку.
 
Познія творы М. Караваджа, такія як «Святы Іеранім» (1605—06), «Сем дзеянняў міласэрнасці», «Бічаванне Хрыста» (абедзьве 1607), «Пахаванне святой Лучыі», «Усекнавенне галавы Іаана Хрысціцеля» (абедзьве 1608), у большай ці меншай ступені былі акрэслены менавіта гэтымі асаблівасцямі.
Радок 51:
* Лазука Б. Гісторыя сусветнага мастацтва. XVII — XVIII стагоддзі / Б.А.Лазука. — Мн.: Беларусь, 2010. ISBN 978-985-01-0899-9
 
{{Normdaten
[[Катэгорыя:Асобы]]
|PND=118519034
|LCCN=n/50/558
|VIAF=87679282
|SELIBR=
|GKD=
|SWD=
|WP=
}}
 
[[Катэгорыя:Мастакі Італіі]]
[[Катэгорыя:Мастакі барока]]
Радок 62 ⟶ 71:
{{Link GA|pl}}
{{Link GA|zh}}
 
{{Normdaten
|PND=118519034
|LCCN=n/50/558
|VIAF=87679282
|SELIBR=
|GKD=
|SWD=
|WP=
}}
 
[[als:Michelangelo Merisi da Caravaggio]]
[[an:Caravaggio]]