др clean up, replaced: (1990)| → , 1990|, — 6 лістапада1862 → — {{ДС|6|11|1862}}, а у → а ў, (21 красавіка1833, → ({{ДН|21|4|1833}},, У час → Падчас , Ў → using AWB
'''Віктар Отан КАЛІНОЎСКІКаліноўскі''' ([[{{ДН|21 красавіка]] [[|4|1833]]}}, в. Мастаўляны — [[{{ДС|6 лістапада]] [[|11|1862]]}}) — гісторык, археограф, бібліяфіл, удзельнік нацыянальна-вызвольнагавызваленчага руху 1860-х г. Старэйшы брат [[Кастусь Каліноўскі|Кастуся Каліноўскага]].
== Біяграфічныя звесткі ==
Сярэднюю адукацыю атрымаў у Свіслацкай і Гродзенскай гімназіях. У 1852 паступіў на медыцынскі факультэт Маскоўскага універсітэтаўніверсітэта. 3 1856 у [[Пецярбург]]у. Па даручэнні Віленскай археалагічнай камісіі працаваў у Імператарскай публічнай бібліятэцы, адшукваў старадаўнія рукапісы па гісторыі Літвы і Беларусі. У 1858-62 адзін з кіраўнікоў нелегальнай рэвалюцыйнай арганізацыі, якую складалі выхадцы з Беларусі, Літвы, Польшчы, Украіны ў Пецярбургу. Распаўсюджваў сярод членаў арганізацыі гістарычную літаратуру, займаўся вярбоўкай новых членаў, наладжваў сувязі з рэвалюцыйнымі арганізацыямі Кіева і Масквы. 3 1857 падтрымліваў навуковыя сувязі з бібліятэкай Асалінскіх у Львове, з яе супрацоўнікам, а потым дырэкгарам [[А. Бялеўскі]]м, дапамагаў яму ў выданні спадчыны гетмана Станіслава Жалкеўскага, навуковай працы «Monumenta Poloniae Historica». У часПадчас працы ў Публічнай бібліятэцы складаў генеалагічныя даведкі для прыватных асоб, даследаваў гісторыю [[ВКЛ]], антыпрыгонніцкіх сялянскіх рухаў на Беларусі і Украіне. Падрыхтаваў да друку на рускай мове манаграфію «Уманская разня» пра паўстанне 1768 украінскіх сялян у г. [[Умань]] (цяпер Чаркаская вобласць, па невядомых прычынах праца не выйшла ў свет). Складальнік «Каталога калекцыі Жэготы Анацэвіча» (СПб., 1859), дзе апісаў першакрыніцы і ў каментарыях выказаў свае погляды па пытаннях беларускай і польскай гісторыі. Сабраў унікальную бібліятэку, якая налічвала больш за 5000 рукапісаў і кніг, прысвечаных галоўным чынам гісторыі ВКЛ. Супрацоўнічаў са штодзённай польскамоўнай газетай «Słowo» («Слова»), якую выдаваў у 1859 у Пецярбургу [[І. Агрызка]]. Восенню 1862 захварэў на [[сухоты]], выехаў да бацькі ў фальварак Якушоўка Ваўкавыскага павета Гродзенскай губерні, дзе і памёр.
