Павел Пятровіч Дземідовіч: Розніца паміж версіямі

'''Павел Пятровіч ДЗЕМІДОВІЧ''' (29 чэрвеня ([[{{ДН|10 ліпеня]]) [[|7|1871]]|29|6}}, в. Мікалаеўшчына Мінскага пав., цяпер Стаўбцоўскі р-н Мінскай вобл. — [[{{ДС|7 сакавіка]] [[|3|1931]]}}, [[Мінск]]; Псеўданімы і крыптанім: ''Белорусс''; ''Дачник''; ''Д.''), этнограф, фалькларыст, краязнавец, педагог.

Верагодна, брат [[Адам Пятровіч Дземідовіч|А. Дземідовіча]]. Скончыў [[Нясвіжская настаўніцкая семінарыя|Нясвіжскую настаўніцкую семінарыю]] (1890), [[Віленскі настаўніцкі інстытут]] (1897). Настаўнічаў у [[Мінскі павет, Расійская імперыя|Мінскім]] і [[Навагрудскі павет|Навагрудскім паветах]]. Выкладаў у Выбаргскай настаўніцкай семінарыі і на настаўніцкіх курсах у [[Выбарг]]у і Юр'еве (цяпер [[Горад Тарту|Тарту]]). З 1908 г. супрацоўнік аддзялення этнаграфіі Таварыства аматараў прыродазнаўства, антрапалогіі і этнаграфіі пры [[Маскоўскі ўніверсітэт|Маскоўскім універсітэце]]. Публікаваўся ў выданнях «Виленский вестник», «Этнографическое обозрение», «Живая старина». З 1915 настаўнік у [[Віцебск]]у. З 1919 у Мінску; арганізатар і загадчык беларускай гімназіі. У ліп. 1920 — вер. 1921 у [[Наркамат асветы БССР|Наркамаце асветы БССР]]. З 1921 выкладчык [[Мінскі інстытут народнай адукацы|Мінскага інстытута народнай адукацыіадукацы]]і. Арыштаваны ў лютым 1921 г. па абвінавачанні ў антысавецкай дзейнасці. З 1922 выкладаў у сярэдніх школах Мінска. З 1925 член этнаграфічнай секцыі [[Інбелкульт]]а. Частку сваіх збораў перадаў [[М. Доўнар-Запольскі|М. Доўнар-Запольскаму]]. Спадчына П. Дземідовіча выкарыстана пры падрыхтоўцы выданняў «Легенды і паданні» (1983), «Земляробчы каляндар» (1990) серыі «Беларуская народная творчасць». Верагодна, меў сына Паўла.