Тытулярная царква: Розніца паміж версіямі

[[Выява:Santa Pudenziana - portale.jpg|thumb|right|300px|Фасад [[Санта Пудэнцыяна]] з гербамі Папы [[Ян Павел II | Яна Паўла II]], злева яе тытулярыя [[кардынал]] а Іаахіма Майснер архібіскупа [[Кёльн]]а.]]

У паганскія часы ''titulus'' азначаў надпіс на камяні. Пазней, у дачыненні да цэркваў у Рыме, ''titulus''&nbsp; — адны з найбагацейшых ранніх хрысціянскіх цэркваў (усе разам вядомыя як «''tituli''») пабудаваны вакол мяжы горада Рыма, якія былі прыпісаны патронам, чые імёны часта іх ідэнтыфікавалі: "Яны атрымалі назву ''tituli'', ад імя заснавальніка або ўладальніка, які трымаў ўласнасцьуласнасць пад апекай для Касцёла.<ref>[http://www.newadvent.org/cathen/14745b.htm ''Каталіцкая Энцыклапедыя'' 1908:]</ref> "Найбольш старажытны тэкст, які спасылаецца на ''titulus'' гэтага віду&nbsp;— IV стагоддзя на абарону [[Афанасій Вялікі|Афанасія Вялікага]] супраць [[Арыянства|арыян]]. Да канца V стагоддзя [[Liber Pontificalis]] прызначыў 25 ''tituli''. Яшчэ тры былі дададзеныя ў XII стагоддзі. У рымскім каталіцызме, уладальнік адной з гэтых цэркваў «тытулярны». Такімі уладальнікаміўладальнікамі былі спачатку традыцыйна карэнныя рымляне (высокага сацыяльнага становішча) у дамах якіх і збіраліся першыя хрысціяне ({{lang-la|domus ecclesiae}}). Першая царква ў Рыме, якая мела тытулярнага неітальянца была [[Санці Куатра Каранаці]]: Дзітрых Трырскі быў прызначаны тытулярным ўу 975 Папам Рымскім [[Бенедыкт VII | Бенедыктам VII]]. Але [[базіліка]] была першапачаткова ''Titulus Aemilianae'', маючы сваю назву ад яе заснавальніцы, ва ўласнасці якой несумненна знаходзілася вялікая Рымская віла, чые асновы сталі царквой і чыя зала прыёмаў стала царкоўнай базілікай. Сёння, кожнаму члену [[Калегія кардыналаў | Калегіі кардыналаў]] у сане кардынала-прэсвітара прызначана тытулярная царква. Кардынальства развілося ад старэйшага духавенства ў Рымскай дыяцэзіі (7 біскупаў прыгарадных гарадоў, 14 дыяканаў дыяцэзіі, святары / прэсвітары рымскіх парафій) і вакол яе. Паколькі Калегія інтэрнацыялізавалася, кожнаму кардыналу давалі ''titulus'', робячы яго ганаровым членам рымскага духавенства. Сёння, кардыналы-прэсвітары маюць свабодныя патронскія адносіны са сваімі тытулярнымі цэрквамі (імёны і гербы напісаны на мемарыяльнай дошцы ў царкве, і атрымліваюць грошы для падтрымання і рэстаўрацыі сваіх цэркваў), але яны больш не ўдзельнічаюць у фактычным кіраванні прыходамі. (Аналагічна, [[Кардынал-біскуп | кардыналам-біскупам]] даюць ганаровы тытул на адну з [[субурбікарныя дыяцэзіі | субурбікарных дыяцэзій]], а [[Кардынал-дыякан | кардыналам-дыяканам]], якіх сёння значна больш лічбы чатырнаццаць , даюцца падобныя адносіны з цэрквамі сваіх [[дзяк |дыяканаў]]).

[[Катэгорыя: Царкоўныя тытулы]]

[[Катэгорыя: Гісторыя Царквы]]

[[Катэгорыя: тытулярныТытулярны цэрквы Рыма|*]]