Ляпіс Трубяцкі: Розніца паміж версіямі

Гурт утварыўся ў лютым [[1990]] годугода. Даў свой першы канцэрт на фэсце «Тры колеры» ў [[Мінск]]у. Лідарам ад самага пачатку стаў студэнт Інстытуту культуры [[Сяргей Міхалок]]. Іншымі ўдзельнікамі першага складу былі бас-гітарыст калектыву Дзмітрый Свірыдовіч, гітарыст Руслан Уладыка і ўдарнік Аляксей Любавін.

Удзельнікі гурту «Ляпіс Трубяцкой» збіраліся ў той час пераважна на канцэртах. Пераход групы ад «віртуальнага» існавання да «рэальнага» адбыўся пасля першага сур'ёзнага выступу групы на «Фэсце музычных меншасцяўменшасцей» у Доме настаўніка ў Мінску.

Яўген Калмыкаў (будучы дырэктар калектыву) стаў першым чалавекам, які прапанаваў музыкантам ганарар за сольнае выступленне (таксама першае) у [[1994]] на піўным шоўшоу у кавярні «Время» (''Час'') у ДК [[Мінскі трактарны завод|Мінскага трактарнага заводузавода]]. Прыкладна ў гэты час адбыўся і першы тур гурту па [[Беларусь|Беларусі]] (на аўтобусе) у межах «Next Stop New Life», у якім гледачам прадстаўлялася сумесная з тэатрам «[[Бамбукі]]» (кіраўнік — Сяргей Міхалок) [[рок-опера]] «Заваёва космасу».

Затым у [[1994]] «Ляпіс Трубяцкой» ўлетку прыняў удзел у фэсце «КГ. Сердитый праздник», які праходзіў у мінскім Палацы спорту з удзелам расіян «Чайф», «Два самолёта», «Чуфелла марзуфелла» і іншых. Крыху пазней музыкі апынуліся на прыдуманым мастаком Васілём Пачыцкім фэстефэсце «Неизвестное кино Гагарина» («''Невядомае кіно Гагарына''»), дзе таксама выступалі «Зартипо» і «Хламкин едет в Израил». Поспех канцэрту навёў на думку аб выпуску касеты. У выніку быў зроблены запіс выступу ў «Альтэрнатыўным тэатры» падчас «Рок-абанемента», які выйшаў у Беларусі ў [[1995]] годзе пад назвай «Любови капец» (не блытаць са складанкайзборнікам [[1998]]).

Першы тыраж касеты склаў каля 100 штук, з якіх прададзена было толькі дваццаць (пазней, на хвалі поспеху «Ранетого сердца», яна была перавыдадзенаяперавыдадзена). Але кожны ўсё яшчэ займаўся сваімі справамі: Яўген Калмыкаў працаваў у аб'яднанні «Клубный стиль», Сяргей Міхалок курыраваў клуб «Аддис-Абеба» і кіраваў тэатрам «Бамбукі» (усе акцёры — мужчыны, па аналогіі з японскім тэатрам «[[кабукі]]»). Склад быў той самы, хіба што бас-гітарысты часта змяняліся (Алег «Паганіні» Усціновіч, Алег Ладо).

Усё рэзка змянілася ў 1996 пасля канцэрту ў Палацы шахмат і шашак. Менавіта там іх заўважыў кіраўнік «Комплексбанка» Яўген Краўцоў. Ён прапанаваў зрабіць запіс на сваёй студыі «Mezzo Forte». Прыкладна ў гэты час групу ўзмацнілі Ягор Дрындзін ([[труба]]), Віталь Драздоў ([[скрыпка]], [[вакал]]), Павел Кузюковіч ([[вальторна]]) і Аляксандр Ролаў ([[гітара]], сышоў праз паўгода). Вынікам стаў альбом «Ранетое сердце», афіцыйна прадстаўлены [[21 чэрвеня]] [[1996]] года на «Свяце музыкі» ў мінскім парку Горкага. Продажы «Ранетого сердца» білі ўсе беларускія рэкорды. Па розных ацэнках (касеты выдавалі ўсе хто хацеў, і дакладнай лічбы ніхто не ведае) накладтыраж склаў ад 20 да 30 тысяч асобнікаў.

Апафеозам узлёту стала трэцяя цырымонія ўручэння беларускіх музычных узнагарод «Рок-каранацыя-96». «Ляпісу Трубяцкому» дасталіся тры ўзнагароды з чатырох магчымых. «Лепшы аўтар тэкстаў годугода» (узнагарода падзеленая з Касяй Камоцкай з гурту «[[Новае Неба]]»), «Альбом годугода» і «Лепшы гурт годугода» (так званая «Вялікая карона», што азначала, што «Ляпіс Трубяцкой» зараз — «рок-кароль»). У тым жа 1996 годзе, [[Васіль Шугалей]] адвёз касету гурту ў Маскву, дзе да яе выявілі пэўную зацікаўленасць у «Тон студии Союз» (філіял «Союз»'у, які займаецца падрыхтоўкай праектаў да продажу іншым фірмам). Аднак за наступны год быў выдадзены толькі канцэртны запіс з прэзентацыі праграмы «Смяротнае вяселле».

У лютым [[1998]] у Маскве выходзіць запісаны яшчэ ў 1997 «Ты кинула» з паловай старых і паловай новых песень. Падчас яго запісу з калектыву сыходзяць Алег Ладо і Віталь Драздоў. Першага спачатку ў якасці сесійнага музыканта замяняе Валерый Башкоў, але трохі пазней вяртаецца бас-гітарыст першага складу Дзмітрый Свірыдовіч. На месца Драздова прыходзіць другі вакаліст Павел Булатнікаў (былы ўдзельнік менскага дуэту «|Ліцэй»). Напрыканцы годугода беларускім рэжысёрскім тандэмам «Bolek & Lolek» (М. Тымінько дыі А. Церахаў) здымаецца першы ў гісторыі гурту відэакліп — «Ау». Ён быў зроблены аматарскім чынам: з размаляваных на камп'ютары ўручную фотаздымкаў музыкаўмузыкантаў гурту.

Напрыканцы 1998 года выйшаў альбом рэміксаў песняў гурту «Ляпис-Дэнс», да стварэння якога самі музыкі не мелі ніякага дачынення, а ў жніўні па ініцыятыве Яўгена Краўцова былабыў выпушчанаявыпушчаны складанказборнік «архіўных» запісаў гурта «Любови капец». Хітом робіцца запісаная ў 1996 для «Ранетого сердца» версія песні Алега Квашы «Зялёнавокае таксі», якая, у той жа час, ператвараецца ў падставу для скандалу, узнятага аўтарам песні напачатку [[1999]].

Напачатку [[2000]] годугода студыя «Союз» перавыдала прыналежны ёй альбом «Красота» пад назвай «Всем девчонкам нравится…». У перавыданне ўвайшлі тры новыя песні — «Любовь повернулась ко мне задом» (''«Каханне павярнулася да мяне задам»''), «Крошка моя» (''«Лялечка мая»''; кавер-версія гіту «Руки вверх!») и «Виноградная лоза» («Вінаградная лаза»). У гэты ж час выходзіць музычны фільм пра гурт «Усім дзяўчынкам падабаецца…». На гэтым супрацоўніцтва з «Союзам» на той момант скончылася.

У студзені [[2000]] у Мінску на студыі [[Першы нацыянальны тэлеканал|Беларускага тэлебачання]] запісваецца новы альбом назовамназвай «Тяжкий». Падчас запісу дыску ў якасці запрошанага музыкі з'яўляецца Іван Галушка ([[трамбон]]), які праз некалькі месяцаў уліваецца ў склад гурту ў якасці трэцяга ўдзельніка духавое секцыі (Я. Дрындзін — труба, П. Кузюковіч — трамбон). «Ляпісы» падпісваюць кантракт з расійскай рэкард-кампаніяй Real Records, якая [[15 мая]] таго ж годугода выпускае іх новы альбом. Дыск выклікаў неадназначную рэакцыю. Праграмныя дырэктары маскоўскіх радыёстанцыяў вельмі неахвотна бралі ў свой эфір песні з «Тяжкага», MTV і ОРТ адмаўляліся круціць кліпы «Спорт мінуў», «Дружбак» і «Па алеях» (зняты з удзелам комік-трупы Маскі-шоўшоу). Затое Арцемій Троіцкі назваў «Тяжкий» ''«лепшым, што было выдадзена ў Расіі ў 2000 годзе»''.

У сакавіку таго ж годугода музыкі гурту «Ляпіс Трубяцкой» сталі ініцыятарамі стварэння творчага аб'яднання «Дзеці Сонца». Мэта аб'яднання — прапагандаваць пазітыўную вясёлую музыку, незалежна ад таго, хто яе выконвае — прызнаныя зоркі ці таленавітыя пачаткоўцы. У мэтах пасоўвання гэтай ідэі быў створаны аднайменны рэкорд-лэйбл «Дзеці Сонца», стылявыя прыярытэты якога — [[ска]], [[рэгі]], рага, «цыганшчына» і іншая «сонечная музыка». Да канца годугода выйшла два дыска. У творчае аб'яднанне «Дзеці сонца», увайшлі: «Ляпіс Трубяцкой», «Здоб ши здуб», «ТТ-34», «Крамбамбуля», «[[Мантана, гурт|Мантана]]», «Саша i Сирожа», «Піва ўдваіх».

Паміж тым напачатку [[2001]] годугода на змену Дзмітрыю Свірыдовічу прыйшоў Аляксей Зайцаў (бас-гітара), а праз год групу пакінуў яшчэ адзін удзельнік першага складу — Аляксей Любавін (ударныя). Месца за барабанамі заняў Аляксандр Старажук.

На цырымоніі ўручэння прэмій «Гукавая дарожка — 2008» у Маскве калектыў перамог адразу ў дзвюх намінацыях: «Рок» і «Гурт годугода».

«Ляпісы» ўпершыню патрапілі ў лік сушукальнікаў прэміі «Гукавая дарожка» (яна ж — «ZD Awards»), прычым адразу ў трох катэгорыях: «Рок», «Гурт годугода» і «Альбом годугода». Канкурэнтамі «Ляпісаў» былі: Земфіра, «Мумій Троль», «АкварыюмАкварыум», «Бі-2», «Горад 312», «Бумбокс», Noize MC, Quest Pistols і нават [[Діма Білан]] (у намінацыі «Альбом годугода»). «Ляпісы» атрымалі дзве статуэткі, як лепшы гурт і лепшы рок-праект годугода.

[[14 сакавіка]] 2009 года ў [[Маладзечна|Маладзечне]] прайшла 13-я цырымонія ўзнагароджання лепшых беларускіх музыкаўмузыкантаў «Рок-каранацыя». Крыштальныя кароны ўручаныя ў дзевяці намінацыях. Тры з іх дасталіся гурту «Ляпіс Трубяцкой»: «Песня годугода» («Зорачкі»), «Альбом годугода» (''Manifest'') і вялікая рок-карона — «Гурт годугода».

| [[2008]] || ''Manifest'' || МаніфэстМаніфест

* [[2000]] — «Дружбан» (Версія 2 — нармалёваянармальная)

* [[2000]] — «По аллеям» (пры ўдзеле Маскі-шоўшоу)

* [[2006]] — «ОленiОлені» (feat. TIK)

* [[2010]] — «Африка» (кавэркавер на песню гурту «Комитет охраны тепла»)