Сярэднярускае ўзвышша: Розніца паміж версіямі

[[Дакембрый]]скі крышталічны падмурак найболейнайбольш прыпадняты ў сярэдняй частцы ўзвышша і выходзіць на паверхню ў даліне ракі [[Рака Дон|Дон]], паміж гарадамі [[Горад Паўлаўск, Варонежская вобласць|Паўлаўск]] і [[Горад Багучар|Богучар]]. На поўначы складзеная [[вапняк]]амі [[дэвонскі перыяд|дэвона]] і [[каменнавугальны перыяд|карбону]], перакрытымі пясчана-гліністымі адкладамі [[юрскі перыяд|юрскага]] і ніжняга [[мелавы перыяд|мелу]], на поўдні — [[крэйда]]й і [[мергель|мергелем]] верхняга мелу з покрывам [[палеаген]]авых пяскоў, глін, пясчанікаў. На паверхні паўсюдна распаўсюджаныя лёсападобныя [[суглінкі]] і [[Лёс, горная парода|лёсы]]. Карысныя выкапні: жалезныя руды [[Курская магнітная анамалія|Курскай магнітнай анамаліі]] (найболейнайбольш значнае [[Міхайлаўскае радовішча]]), [[буры вугаль]] і інш.

Сярэднярускае ўзвышша размяшчаецца ў падзоне шырокалісцевыхшыракалістых лясоў лясной зоны, у лесастэпы і стэпы; пераважныя глебы — магутныя і вышчалачаныя [[чарназём]]ы, на поўначы — шэрыя лясныя, а на захадзе акрамя шэрых лясных — масівы [[Падзолістыя глебы|падзолістых глебаў]]. Тэрыторыя моцна разараная. На Сярэднярускім узвышшы размешчаныя 2 запаведніка — Цэнтральначарназёмны запаведнік імя В. В. Алехіна і запаведнік [[Запаведнік Галічча Гара|«Галічча Гара»]].