Вікіпедыя

Рыхард Штраус: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
др clean up, replaced: - {{ДС| → — {{ДС|, |Апісанне выявы = → |подпіс = , т ў → т у (2), а была вядомая → а была вядома using AWB
Радок 15:
|Вікісховішча =
}}
'''Рыхард Штраус''' (ням.: Richard Strauss, {{ДН|11|6|1864}}, [[{{МН|Мюнхен]]||}}, [[Германія]] -— {{ДС|8|9|1949}}, [[{{МС|Гарміш-Партэнкірхен]]||}} , Германія) — нямецкі [[кампазітар]] эпохі позняга рамантызму, асабліва праславіўся дзякуючы сваім сімфанічным паэмам і [[опера]]м. Быў таксама выдатным [[дырыжор]]ам.
 
Рыхард Штраус і [[Густаў Малер]] разам уяўляюць сабой узор стылю позняга нямецкага рамантызму пасля [[Рыхард Вагнер|Рыхарда Вагнера]].
 
== Біяграфія ==
Рыхард Штраус нарадзіўся 11 чэрвеня 1864 года ў Мюнхене (у той час [[Каралеўства Баварыя]], цяпер - адна з зямель Германіі), бацька - Франц Штраус, першы валтарніст ўу прыдворнай оперным тэатры Мюнхена. У юнацтве атрымаў ад свайго бацькі шырокую, хоць і кансерватыўнае музычную адукацыю; сваю першую музычную п'есу напісаў ва ўзросце 6 гадоў, з таго часу і да сваёй смерці практычна бесперапынна сачыняў музыку.
 
У дзіцячым узросце наведваў аркестравыя рэпетыцыі Мюнхенскага прыдворнага аркестра, там жа ад асістэнта дырыжора атрымаў прыватныя ўрокі па тэорыі музыкі і аркестроўцы. У 1874 Штраус ўпершынюупершыню пачуў оперы Рыхарда Вагнера «Лаэнгрын», «Тангейзера» і «Зігфрыд»; ўплыў музыкі Вагнера на стыль Штрауса мог зрабіцца вызначальным, але спачатку яго бацька забараняў яму вывучаць Вагнера: толькі ва ўзросце 16 гадоў Штраус змог атрымаць партытуру «Трыстана і Ізольды». У рэчаіснасці, у доме Штраусаў музыка Рыхарда Вагнера лічылася музыкай нізкага гатунку.
 
У 1882 годзе ён паступіў у Мюнхенскі ўніверсітэт, дзе ён вывучаў філасофію і гісторыю, праз год ён адправіўся ў Берлін. Там ён непрацяглы час вучыўся, а затым атрымаў пасаду асістэнта дырыжора Ганса фон Бюлова, замяніўшы яго ў Мюнхене, калі той выйшаў у адстаўку 1885. Яго кампазіцыі гэтага перыяду былі вельмі кансерватыўнымі. Стыль Штрауса пачынае прыкметна змяняцца, калі ён сустракае Аляксандра Рытэра, вядомага кампазітара і скрыпача і мужа адной з пляменніц Рыхарда Вагнера. Менавіта Рытэр пераканаў Штрауса адмовіцца ад свайго кансерватыўнага юнацкага стылю і прыступіць да складання сімфанічных паэм; ён таксама пазнаёміў Штрауса з эсэ Рыхарда Вагнера і сачыненнямі [[Артур Шапенгаўэр|Шапенгаўэра]]. Штраус збіраўся дырыжыраваць адной з опер Рытэар, а пазней Рытэр напісаў паэму па матывах сімфанічнай паэмы Рыхарда Штрауса «Смерць і прасвятленне» (Tod und Verklärung).
 
Рыхард Штраус ажаніўся са спявачкай-сапрана Паўлінай Марыяй дэ Ана 10 верасня 1894. Яна была вядомаявядома сваім уладным і запальчывым характарам, эксцэнтрычнасцю і шчырасцю, але шлюб быў шчаслівым. На працягу свайго жыцця, з ранніх песень да апошніх, напісаных у 1948 годзе «Чатырох апошніх песень», ён заўсёды аддаваў перавагу сапрана любым іншым галасам.
 
== Спасылкі ==
Радок 34:
* [http://classicalcdreview.com/Salome.html Агляд запісаў оперы «Саламея»]{{ref-en}}
* [http://classicalcdreview.com/elektra.htm Агляд запісаў оперы «Электра»]{{ref-en}}
{{DEFAULTSORT:Штраус}}▼
 
{{start box}}
Радок 42 ⟶ 41:
{{Оперы Рыхарда Штрауса}}
 
▲{{DEFAULTSORT:Штраус}}
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Кампазітары XIX стагоддзя]]
[[Катэгорыя:Кампазітары XX стагоддзя]]
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Рыхард_Штраус"