Джані Радары: Розніца паміж версіямі

Радары нарадзіўся [[23 кастрычніка]] [[1920 г.]] у маленькім мястэчку [[Аменья]] (паўночная Італія). Яго бацька, булачнік па прафесіі, памёр, калі Джані было толькі дзесяць гадоў. Радары і яго два браты, Чэзарэ і Марыа, раслі ў роднай вёсцы маці, Варэсота. Хваравіты і слабы з дзяцінства хлопчык захапляўся музыкай (браў урокі гульні на [[скрыпка|скрыпцы]]) і кнігамі (шанаваў [[Фрыдрых Вільгельм Ніцшэ|Ніцшэ]], [[Шапэнгаўэр]]а, [[Уладзімір Ільіч Ленін|Леніна]], [[Сталін]]а і [[Леў Троцкі|Троцкага]]). Пасля трох гадоў навукі ў [[семінарыя|семінарыі]] Радары атрымаў дыплом настаўніка і ва ўзросце 17 гадоў пачаў выкладаць у пачатковых класах мясцовых сельскіх школ. У [[1939]] г. некаторы час наведваў філалагічны факультэт [[Мілан]]скагаМіланскі ўніверсітэт|Міланскага ўніверсітэта]].

Падчас [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] Радары быў вызвалены ад службы з-за дрэннага здароўя. У [[1941 г.]] увайшоў у [[Нацыянальная фашысцкая партыя|фашысцкую партыю]], аднак, пасля смерці двух блізкіх сяброў і зняволення брата Чэзарэ ў [[канцэнтрацыйны лагер|канцэнтрацыйным лагеры]] стаў удзельнікам [[Рух Супраціўлення|Руха Супраціўлення]], а ў [[1944]] годзе ўступіў у [[Італьянская камуністычная партыя|Італьянскую камуністычную партыю]].

У [[1948]] г. РодариРадары стаў журналістам у камуністычнай газеце «[[L''Уніта''» (''L’Unita'')Unita]] і пачаў пісаць кніжкі для дзяцей. У [[1950]] г. партыя прызначыла яго рэдактарам толькі што створанага штотыднёвага часопіса для дзяцей, ''[[Il Pioniere'']], у Рыме. У [[1951]] г. Радары апублікаваў першаю складанку вершаў, «Кніжка вясёлых вершаў», і свой найвядомы твор «[[Прыгоды Чыпаліна]]» (рускі пераклад убачыў свет у [[1953]] г.). Гэты твор атрымаў асабліва шырокую папулярнасць у СССР.

У [[1952]] г. упершыню паехаў у [[СССР]], дзе потым бываў неаднаразова. У [[1953]] г. жаніўся на Марыі Тэрэзе Фэрэці, якая праз чатыры гады нарадзіла яму дачку, ПаолуПаалу. У [[1957]] г. Родари здаў іспыт на званне прафесійнага журналіста. У [[1966]]—[[1969]] г. Радары не публікаваў кніг і толькі працаваў над праектамі з дзецьмі.

У [[1970]] г. пісьменнік атрымаў прэстыжную [[прэмія Ганса Хрысціяна Андэрсана|прэмію Ганса Хрысціяна Андэрсана]], якая дапамагла яму набыць сусветную вядомасць.