Крыштаф Станіслаў Завіша: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др Artsiom91 перайменаваў старонку Крыштоф Станіслаў Завіша у Крыштаф Станіслаў Завіша па-над перасылкай
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 1:
[[Image:Kryštap Zaviša. Крыштап Завіша.jpg|thumb]]
'''Крыштоф Станіслаў Завіша''' ({{ДН|20|4|1660}}, в. [[Горка]] [[Слонімскі павет|Слонімскага павета]] — {{ДС|15|8|1721}}) — дзяржаўны дзяячдзеяч [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]], пісьменнік-мемуарыст. [[Ваявода менскі]] (з [[1720]]).
 
Трымаў [[Менскае староства|Менскае]] (з [[1685]]) і [[Чачэрскае староства|Чачэрскае]] (з [[1684]]) староствы<ref>[[Вячаслаў Насевіч]]. Завішы // ЭГБ С. 394.</ref>.
Радок 7:
З шляхецкага роду [[Завішы|Завішаў]] гербу [[Лебедзь (герб)|Лебедзь]], сын [[Андрэй Казімір Завіша|Андрэя Казіміра]] і Аляксандры Агінскай. Па смерці бацькі выхоўваўся дзядзькам вялікім канцлерам літоўскім [[Марцыян Аляксандр Агінскі|Марцыянам Аляксандрам Агінскім]]. Навучаўся ў [[Віленская акадэмія|Віленскай акадэміі]], потым у [[Кракаў|Кракаве]].
 
Браў актыўны ўдзел у палітычныпалітычным жацціжыцці: некалькі разоў абіраўся дэпутатам на соймы, іхныіхні [[соймавы маршалак|маршалак]] у [[1697]], [[1718]] і [[1720]]. Спачатку падтрымліваў караля [[Аўгуст Моцны|Аўгуста Моцнага]], аднак у [[Паўночная вайна|Паўночную вайну]] перайшоў на бок [[Станіслаў Ляшчынскі|Станіслава Ляшчынскага]]<ref>[[Уладзімір Мархель]]. Завіша Крыштоф Станіслаў // ЭВКЛ С. 638.</ref>.
 
Пабраўся шлюбам з Тэрэзай Тышкевіч, у выніку чаго атрымаў багаты пасаг. Адзін з асноўных фундатараў капліцы Святога Феліцыяна ў [[Архікафедральны касцёл Імя Найсвяцейшай Дзевы Марыі, Мінск|касцёле Імя Найсвяцейшай Дзевы Марыі]] пры [[Калегіум езуітаў, Мінск|калегіуме езуітаў]] у [[Мінск]]у. Па смерці ў ёй жа быў пахаваны<ref>[[Тамара Габрусь]]. [http://media.catholic.by/nv/n15/art11.htm Наша «езуіцкае» барока] // «[[Наша Вера]]» № 1 (15), 2001.</ref>.
Радок 14:
 
== Творчасць ==
Аўтар пераробкі італьянскага раману «Любасць бяз зменаў» ([[1688]]), шэрагу прамоваў на соймах, сабраных ягонай дачкой [[Барбара Завіша|БарбарыБарбарай Радзівіл]] у кнізе «Водгук прыемных мелодыяў» ([[1728]]) і інш.
 
Найбольш значнае з літаратурнай спадчыны К. С. Завішы — яго мемуары, у якіх апісваюцца палітычныя падзеі і шляхецкі побыт Рэчы Паспалітай [[XVII стагоддзе|XVII]]—[[XVIII стагоддзе|XVIII]] стст.