Ісак Яфрэмавіч Баляслаўскі: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Remove maximum rating and FideID from infibox: They were for another chess player
Тэг: першае рэдагаванне
др афармленне
Радок 1:
{{Шахматыст
|Імя = Ісак Яфрэмавіч Баляслаўскі
|Выява =
|Шырыня =
|Апісанне выявы =
|Краіны = {{URS}}
|Дата нараджэння = 808.606.1919
|Месца нараджэння = г. [[Горад Залатаноша|г. Залатаноша]]
|Дата смерці = 15.202.1977
|Месца смерці = {{месца смерці|Мінск}}
|Месца пражывання =
|Званне = {{Шахматныя званні |гм = 1950}}
|Максімальны рэйтынг =
|Актуальны рэйтынг =
|Нумар ФІДЭ =
|Узнагароды і прэміі = '''Ганаровыя спартыўныя званні'''
{{{!}} style="background:transparent"
{{!}} {{Заслужаны майстар спорту СССР}}{{!}}{{!}}{{Заслужаны трэнер СССР}}
{{!}}}
}}
'''Ісак Яфрэмавіч Баляслаўскі''' ({{ДН|8|6|1919}}, г. [[Горад Залатаноша|Залатаноша]] — {{ДС|15|2|1977}}, г. [[Горад Мінск|Мінск]]) — савецкі [[Шахматы|шахматыст]], заслужаны майстар спорту СССР (1948), [[Гросмайстар, шахматы|гросмайстар]] ([[1950]]), прэтэндэнт на сусветнае першынство, шахматны тэарэтык і трэнер. [[Заслужаны трэнер СССР]] (1964)<ref name="БС">{{кніга
|аўтар =
|частка = Болеславский Исаак Ефремович
Радок 41:
Навучыўся гуляць у шахматы у 9 гадоў.
 
У [[1938]], [[1939]] і [[1940]] Баляслаўскі выйграў тры запар чэмпіянаты [[Украіна|Украіны]]. У 1940 дэбютаваў у чэмпіянаце [[СССР]] і падзяліў 5-6-е месца з [[Міхаіл Майсеевіч Батвіннік|Міхаілам Батвіннікам]], але саступіў яму ў асабістай сустрэчы і з тых часоў марыў ўзяць рэванш. Пасля ён успамінаў, якія планы выношваў 27-гадовы славалюбівы майстар: ''«Вось я і вырашыў, што пры сістэматычнай працы над сабой змагу ў яго і выйграць. „[[Не такі страшны чорт, як яго малююць]]“. Пройгрышы Батвінніку двух партый у матч-турніры [[1941]] і партыі ў XIV чэмпіянаце краіны праз чатыры гады мяне ані не працверазіў. Мне здавалася, што я разумею гульню Батвінніка, бачу яе моцныя і слабыя бакі. Я стаў рыхтавацца да сустрэчы з ім. Разумеў, вядома, што гэта шахматыст зусім іншага стылю, чым мой стыль тых гадоў. Але лічыў, што і ў мяне ёсць шанцы на перамогу»''.
 
У наступныя 10 гадоў Баляслаўскі пастаянна паляпшаў свае вынікі: у матч-турніры за званне абсалютнага чэмпіёна [[СССР]] ([[1941]]) заняў 4-е месца, чэмпіянаты [[СССР]]: [[1944]] — 3-е, [[1945]] і [[1947]] — 2-е і, нарэшце, у [[1950]] — вяршыня спартыўных дасягненняў — у турніры прэтэндэнтаў на сусветнае першынство ён падзяліў 1-2-е месца з [[Давід Іёнавіч Бранштэйн|Давідам Бранштэйн]]. Быў прызначаны дадатковы матч паміж імі, і тут Баляслаўскі дапусціў псіхалагічную памылку — рыхтуючыся да матчу з Бранштэйнам, ён увесь час думаў пра матч з Батвіннікам. Усяго толькі адно ачко саступіў ён Бранштэйну (6,5:7,5), але кошт гэтага ачка быў велізарны — матч за званне чэмпіёна свету, які так і застаўся марай. Многіх сучаснікаў прыцягваў камбінацыйны стыль гульні Баляслаўскага.