Вялікая французская рэвалюцыя: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
KrBot (размовы | уклад)
др параметры шаблона Бібліяінфармацыя перенесены на Викиданные
Радок 72:
 
==== Узяцце Бастыліі ====
{{main|Узяцце Бастыліі}}
----
 
===== Уздым рэвольта =====
Радок 83:
Неспакой расце. У ранку [[14 ліпеня 1789]] паўстанцы ідуць за зброяй. У рэвалюцыйным настроі, яны абіраюць збройню [[Дом Інвалідаў|Дома Інвалідаў]] (там яны знайшлі толькі зброю, а не порах). У пошуках пораху яны ідуць у [[Бастылія|Бастылію]] (каралеўская турма), дзе сустракаюць астатніх паўстанцаў якія збіраліся з раніцы каля крэпасці [[Прадмесце Святога Антонія|Прадмесця Святога Антонія]].
 
У ліпні 1789, у турме было толькі 7 арыштаваных: 4 чатыры фальшавіка, 2 вар'ята і 1 сексуальны правапарушальнік. Іх вартавалі 80 інвалідаў і 30 Швейцарцаў! Вялізны натоўп рухае да Бастыліі: губернатар, маркіз [[Бернар-Ренэ Жардан дэ Ланэ]] хоча супраціўляцца, але ён атрымлівае загад з мэрыі і пускае натоўп у турму. [[Маркіз]] дае зайсці ў першы двор, а потым перагадвае і перастрэльвае натоўп. '''Вынік:''' больш 100 мёртвых. Узбунтаваныя салдаты прыцягваюць гарматы захопленыя ў Доме Інвалідаў і губернатар прымушаны падацца. 5 часоў вечара. Пасля бою, "«Пераможцы Бастыліі"» вядуць дэ Лонэ да гарадской Ратушы, па-дарозе яму адцінаць галаву. З яго галавой на піку, ўсе рухаюць да Пале-Руаяль (фр. Palais-Royal).
 
===== Пасля перамогі =====
Разбурэнне Бастыліі пачынаецца. [[Людовік XVI]] пад націскам парыжан сам з'яўляецца да Асамблеі каб сказаць аб вывадзе войскаў якія абсядалі Парыж.
Ён заклікае зноў Нэкера і астатніх выгнаных міністраў да ўлады. І ў гарадcкой ратушы Парыжа Сіліван Байі, прэзідэнт Нацыянальнай Асамблеі, назначаны як "«Мэр горада Парыж"» ўсеагульным абвяшчэннем, бо ўся старая адміністрацыя ўцякла. Ля Файет (La Fayette фр.) названы Галоўным ваенным начальнікам Нацыянальнай Гвардыі. Так усталёўваецца новая муніцыпальная ўлада, якую Людовік XVI прызнае. Ён прыязджае для гэтага ў Парыж дзе Байі даруе яму кукарду з сінім і чырвоным колерам (колеры горада Парыж). Людовік чапляе яе на свой капялюш, аб'яднаючы такім чынам гэтыя колеры з белым колерам манархіі. Гэта вельмі дваякі сімвал: ён паказвае згоду караля з Парыжам і немагчымасць караля ўтрымліваць свае пазіцыі.
 
==== Вялізны Страх у французскіх вёсках і ноч 4 жніўня 1789 ====