Віктар Антонавіч Івашкевіч: Розніца паміж версіямі

З пачатку 1980-х гг. — у моладзевым нацыянальным руху, удзельнік першых, напаўпадпольных незалежніцкіх суполак [[Беларуская спеўна-драматычная майстроўня|«Майстроўня»]], [[Талака, аб'яднанне|«Талака»]]. Быў сярод арганізатараў маршу-пратэсту па Заходняй Дзвіне-Даўгаве супраць будаўніцтва Даўгаўпілскай ГЭС (1987), экалагічнага маршу па Прыпяці — адной з першых чарнобыльскіх акцый пратэсту (1988), забастоўкі вадзіцеляў гарадскіх аўтобусаў у Мінску (1989). З 1988 г. — у [[Беларускі народны фронт «Адраджэньне»|Беларускім народным фронце]]. У 1991 В. Івашкевіч стаў ініцыятарам стварэння страйкамаў на мінскіх прадпрыемствах.▼

[[Файл:Грунвальд8.JPG|thumb|Віктар Івашкевіч (чацвёрты злева) на «Дні жарту» ў летніку [[Грунвальд (летнік)|«Грунвальд»]], 1992 г.]]▼

Да 1996 Віктар Івашкевіч быў сакратаром управы БНФ, адказваў за арганізацыю масавых акцый і фінансавае забеспячэнне БНФ. Уваходзіў у групу лідараў БНФ, якія адкрыта выступілі з крытыкай [[Зянон Пазняк|Зянона Пазняка]] на з'ездзе партыі ў 1999 г.▼

З 1997 г. Віктар Івашкевіч быў рэдактарам газеты «Рабочий», з 1999 г. — віцэ-прэзідэнтам Беларускага кангрэса дэмакратычных прафсаюзаў.▼

Неаднаразова атрымліваў адміністрацыйныя пакаранні ў выглядзе арыштаў і штрафаў, у знак пратэсту аб'яўляў галадоўку. У кастрычніку 2002 г. асуджаны на два гады абмежавання волі за публікацыю артыкула, у якім пракуратура ўбачыла паклёп на прэзідэнта Беларусі.▼

На прэзідэнцкіх выбарах 2010 годаг. Віктар Івашкевіч з'яўляўся даверанай асобай кандыдата ў прэзідэнты ад «Еўрапейскай Беларусі» [[Андрэй Саннікаў|Андрэя Саннікава]]. Намеснік старшыні [[Партыя БНФ|Партыі БНФ]] да 2009 годаг. Да лютага 2011 г. быў кіраўніком мінскай гарадской арганізацыі БНФ. У лютым 2011 г. Віктар Івашкевіч абвясціў пра выхад з партыі з-за нязгоды з пазіцыяй, якую заняў былы кандыдат у прэзідэнты [[Рыгор Кастусёў]], узначальваў аргкамітэт нацыянальна-дэмакратычнай партыі «Беларускі рух».▼