Гранадскі эмірат: Розніца паміж версіямі

|саманазва = إمارة غرﻧﺎﻃﺔ</br />''Imarat Gharnāṭah''

Пасля смерці выдатнага [[Альмахады|альмахадскага]] ўладара [[Мухамад ан-Насір|Мухамада ан-Насіра]] ([[1214]]) у мусульманскай частцы Іберыі пачалася чарада смут, якая прывяла да распаду дзяржавы Альмахадаў. У 1224—1230 гг. рэгіён быў ахоплены [[феадальная раздробненасць|феадальнай раздробненасцю]], утвараліся і зноў распадаліся невялікія варагуючыя адзін з адным [[эмірат]]ы-[[тайфа]]. Так, у горадзе [[Горад Валенсія|Валенсія]] ўтварыўся эмірат, які праіснаваў нядоўгі час (да 1228 года). У Мурсіі ў 1228—1241 гады сфарміраваўся іншы; яго [[эмір]] [[Ібн Худ]] у 1229 годзе дамогся панавання над большай часткай мусульманскай Іспаніі. У [[Архона|Архоне]] быў заснаваны трэці эмірат ([[1230]] год), які апынуўся найбольш жыццяздольным. Яго кіраўнік, [[Мухамад I ал-Галіб]], авалодаў у [[1232]] годзе горадам [[Хаэн]], а затым быў прызнаны ў акругах гарадоў [[камарка Баса|Баса]], [[Гуадзіс]] і [[Гранада]]. Менавіта ў цяжкадаступнай горнай Гранадзе ён размясціў свой двора ([[1238]]) і заснаваў, такім чынам, Гранадскі эмірат — апошнюю [[маўры|маўрытанскую]]танскую [[дзяржава|дзяржаву]].