Семіётыка: Розніца паміж версіямі

'''Семіётыка''', '''семіялогія''', '''тэорыя прадстаўлення''' ({{lang-el|sēmeiōtikon}} ад ''sēmeion'' знак, адзнака)  — навука, якая вывучае ўласцівасці, найперш супольныя, будовы і функцыянавання знакавых сістэм ([[Натуральная мова|натуральных моваў]], [[Штучная мова|штучных моваў]] і інш.) ці знакаў і такіх іх спалучэнняў (словаў, словазлучэнняў, метафар, хімічных і матэматычных сімвалаў і інш.), дзе кожнай знакавай адзінцы пэўным чынам надаецца пэўнае значэнне.

Адрозніваюць '''агульную''' і '''спецыяльную''' семіётыкі. Тры асноўныя прадметы вывучэння семіётыкі  — камунікацыя, значэнне, дасяганне высновы; у [[грамадства|грамадстве]] гэта [[мова]], [[абрады]], [[звычаі]] і г.д., у [[прырода|прыродзе]]  — камунікацыя [[жывёла]]ў, у [[чалавек]]у  — [[слых]]авое і [[зрок]]авае ўспрыняцце і інш.

Пачаткі семіётыкі пакладзены [[Ч. Пірс|Ч. Пірсам]]ам у выглядзе абагульнення [[Логіка|логікі]] як тэорыі. Узаемадачыненні семіётыкі і [[лінгвістыка|лінгвістыкі]] прывялі да ўзнікнення [[лінгвасеміётыка|лінгвасеміётыкі]].