Юрка Віцьбіч: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 3:
Нарадзіўся у сям'і святара. Скончыў гімназію, вучыўся ў педагагічным тэхнікуме. У 1922-1933 працаваў у Маскве на хімічных заводах. Друкаваўся з 1929. Уваходзіў у літаб'яднанне "[[літаб'яднанне Узвышша|Узвышша]]"<ref>Узгадваецца ў ліку сяброў у інфармацыйным дадатку. {{крыніцы/Віцьбіч Паўстанні}}.</ref>. У 1939 быў прыняты ў [[СП СССР]]. Падчас [[2СВ|2-ой сусветнай вайны]] жыў на акупаванай тэрыторыі, удзельнічаў у беларускім культурным жыцці, праяўляў вялікую пісьменніцкую актыўнасць, ягоныя творы былі друкаваны ў многіх часопісах. Быў членам так званага Цэнтральнага ўрада Беларускага культурнага згуртавання. Выдае ў той час два зборнікі публіцыстыкі – "Вяліскія паўстанцы" і "Нацыянальныя Сьвятыні", выступаў у друку з артыкуламі па гісторыі Беларусі. Быў прызначаны рэдактарам літаратурна-мастацкага часопіса «Узвышша», ніводнага нумара якога так і не выйшла. У [[1943]] перавёз з [[Віцебск]]а ў [[Полацк]] парэшткі [[Еўфрасіння Полацкая|Еўфрасінні Полацкай]]. У [[1944]] выехаў на Захад. У [[Германія|Германіі]] ў 1946 годзе разам з [[Н. Арсеннева]]й стварыў літаратурнае аб'яднанне [[літаратурнае аб'яднанне Шыпшына|"Шыпшына"]], старшынёй якога стаў. Арганізаваў выданне часапісу "Зьвіняць званы Сьвятой Сафіі", рэдагаваў "Беларускі голас", друкаваўся ў іншых СМІ. Выступаў на [[Радыё Свабода|Радыё "Свабода"]]. Пасля жыў у [[ЗША]].
 
ПершаеДэбютаваў апавяданне надрукаваўапавяданнем у 1929 (часопіс «Узвышша»). Аўтар кніг прозы «Смерць Ірмы Лаймінг» (1932), «Формула супраціўлення касцей» (1937). У эміграцыі выдаў кнігу гістарычных нарысаў «Плыве з-пад Святое гары Нёман»<ref>[http://knihi.com/vicbic/nioman.html Віцьбіч Ю. Плыве з-пад Сьвятое Гары Нёман] — Эл.рэсурс knihi.com</ref> (Мюнхен, 1956) і зборнік артыкулаў на рускай мове «Мы дойдем» (Нью-Ёрк, 1975). Надрукаваў у перыядычным друку шэраг апавяданняў. Актыўнасць праяўляў таксама ў галіне журналістыкі, шмат ягоных твораў было надрукавана ў "Беларусе", "Новым рускім слове".
 
{{зноскі}}