Кароль-чарадзей Ангмара: Розніца паміж версіямі

Быў забіты пляменніцай Тэадэна [[Эовін]] і збраяносцам караля Рохана [[Мэрыядак Брэндзібак|МэрыедакомМэрыядакам Брэндзібакам]] у бітве на Пеленорскіх палях. Па іроніі лёсу фатальны ўдар быў нанесены зачараваным арнарскім клінком, адзінай зброяй, здольнай паразіць Караля-чарадзея Ангмара, і дабіты Эовін (тым самым спраўдзілася прароцтва Гларфіндэла пра тое, што той загіне не ад рукі смяротнага мужа).

* Кароль-чарадзей фігуруе ў рамане [[Кірыл Яськоў|Кірыла Яськова]] «[[Апошні пярсцёнканосец]]». Той, каго дзякуючы «Уладару Пярсцёнкаў» лічаць Каралём-чарадзеем — усяго толькі камандуючы паўднёвай арміяй Мордара, які не валодае ніякімі звышнатуральнымі здольнасцямі. Пад яго камандаваннем армія Мордара, за некалькі гадзін узяўшы Асгіліят і Пеленорскія ўмацаванні, бярэ ў аблогу [[Мінас Тырыт]]. У [[Бітва на Пеленорскіх Полях|Пеленорскай бітве]], пасля дзіўных рапартаў пра гондарскае падмацаванне, салдат якога нельга забіць, камандуючы выехаў на перадавую і ўбачыў армію мёртвых, якую вёў [[Арагорн]]. Бачачы, што яго салдаты цяпер пусцяцца наўцёкі, кінуўся на Арагорна, аднак той зрабіў выгляд, што прымае сумленны паядынак, а насамрэч падставіў камандуючага пад удар жывых мерцвякоў. (Яго гібель ад рук [[Мэрыядак Брэндзібак|МэрыедакаМэрыядака]] і Эовін — складзеная па загадзе Арагорна легенда.) У эпілогу таксама згадваецца кароль-чарадзей Ангмара, які жыў калісць даўно.