Мікалай Мікалаевіч Шчакаціхін: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 2:
'''Мікола (Мікалай) Мікалаевіч Шчакаціхін''' ({{ДН|1|10|1896|13}}, {{МН|Масква||}} — {{ДС|1|10|1940}}, {{МС|Белябей||}}, [[Башкірская АССР]]) — беларускі [[мастацтвазнавец]], [[гісторык]] і тэарэтык мастацтва, [[педагог]].
У 1914—1918 вучыўся ў Маскоўскім універсітэце. З 1922 у [[Мінск]]у. У 1922—1924 працаваў у [[БДУ]], дацэнт; у 1925—1928 — у [[Інбелкульт|Інбелкульце]] (стварыў пры Інбелкульце Камісію па гісторыі мастацтва), у 1929—1930 — у [[БелАН]]. Адзін з заснавальнікаў беларускага мастацтвазнаўства; вывучаў старажытныя фрэскі, абразы, манументальнае дойлідства [[11 ст.|11]]—[[18 ст.]], гравюры [[Ф. Скарына|Ф. Скарыны]], творчасць мастакоў [[В. Вашчанка|В. Вашчанкі]], [[М. Філіповіч]]а, [[В. Волкаў|В. Волкава]], [[А. Грубэ]], [[І. Ахрэмчык]]а, [[У. Кудрэвіч]]а. Упершыню ў беларускім мастацтвазнаўстве выпрацаваў навуковую канцэпцыю гісторыі беларускага мастацтва, зрабіў яго перыядызацыю. У 1928 выдаў т. 1 сваёй галоўнай працы «Нарысы з гісторыі беларускага мастацтва». Прадоўжыць гэта выданне не здолеў, бо 18.7.1930 быў арыштаваны [[ДПУ БССР]] па справе «[[Саюз вызвалення Беларусі, справа|Саюза вызвалення Беларусі]]». Падчас арышту навуковы супрацоўнік БелАН, дацэнт БДУ, гадаваў дваіх дзяцей. Па пастанове Калегіі АДПУ СССР ад 10.4.1931 як «''член контррэвалюцыйнай арганізацыі''», высланы ў
Мікалай Мікалаевіч Шчакаціхін разглядзеў і апісаў будынак [[Мінская халодная сінагога|Мінскай халоднай сінагогі]].
|