Эва Перон: Розніца паміж версіямі

 

Пра гэта сведчыць зварот да Эвы ў маі [[1951]] года '''CGT''' і жаночага аддзялення '''РР''' з просьбай даць згоду на вылучэнне яе кандыдатам у віцэ-прэзідэнты. Аднак супрацьдзеянне армейскага кіраўніцтва, якое не жадала бачыць на гэтай пасадзе жанчыну, і галоўнае, хвароба Эвы перашкодзілі ажыццяўленню гэтага плана. Пад ціскам ваенных Хуан Перон вымушаны быў адхіліць яе кандыдатуру. Праўда, пасля інаўгурацыі Перона ў чэрвені [[1952]] года яго жонцы быў дадзены сімвалічны тытул ''«Духоўнага лідара нацыі»''. У [[лістапад]]зе 1951 года Эва перанесла аперацыю. У гэтыя дні па ўсёй краіне: у цэрквах, дамах і на вуліцах у самаробных алтарах — сотні тысяч [[аргенцінцы|аргенцінцаў]] запальвалі свечкі і маліліся аб тым, каб Бог дараваў Эвіце жыццё. Эва Перон памерла ва ўзросце 33 гадоў ад рака маткі [[26 ліпеня]] [[1952]] года. Яе цела было забальзамавана і выстаўлена на ўсеагульны агляд да [[1955]] года, калі яе муж быў зрынуты падчас путчу. Цела была перавезена ў [[Мілан]] і пахавана пад імем Марыя Маджа Маджыстрыс. Хуан Перон вярнуўся з выгнання ў Аргенціну, зноў стаў прэзідэнтам і памёр у [[1974]] годзе. Пасля яго смерці цела Эвіты было перавезена назад у Аргенціну і неўзабаве канчаткова пахавана ў сямейным склепе сваякоў яе бацькі Дуартэ (нягледзячы на яе незаконнае паходжанне). Да гэтага часу многія пілігрымы наведваюць яе магілу.

 

== Спасылкі ==