Каятан Марашэўскі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →‎Бібліяграфія: clean up з дапамогай AWB
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 1:
'''Каятан Марашэўскі''' — беларускі і польскі драматург канца XVIII ст.
<!--
У фальварку [[Забелы]] каля вёскі валынцы, што на Віцебшчыне пры дамініканскім кляштары Св. Георгія быў заснаваны на сродкі памешчыка [[Г. Шчыт]]а [[Забельскі дамініканскі калегіум]]. Праіснаваў ён сто дваццаць два гады [[(1716 - 1838)]]. І наўрад ці згадваўся б ён кім-небудзь у пазнейшыя часы (хіба што вузкімі спецыялістамі), калі б пры ім не дзейнічаў Забельскі школьны тэатр, у якім раскрыуся талент Каятана Марашэўскага. Зрэшты гісторыя Забельскага калегіума для беларускай культуры цікава яшчэ адным фактам. Пасля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай дзейнасць яго пачала набываць больш свецкі характар. У [[1803]] годзе ён быў пераўтвораны ў павятовае вучылішча ў складзе Віленскай навучальнай акругі, а яшчэ праз восем гадоў — ў гімназію. Сярод вучняў гэтай гімназіі быў вядомы беларускі пісьменнік [[Арцём Вярыга - Дарэўскі]].
 
Прафесар рыторыкі і паэтыкі [[Забельскі дамініканскі калегіум|Забельскага дамініканскага калегіума]] (в. [[Аграгарадок Валынцы|Валынцы]], [[Верхнядзвінскі раён]] Віцебскай вобл.), дзе разам з [[М.Міхал Цяцерскі|Міхалам Цяцерскім]]м і Ю.Ігнацыям Юрэвічам стварыў [[Забельскі школьны тэатр]].
Побач з Забельскім на Беларусі дзейнічалі многія школьныя тэатры: Брэсцкі, Бабруйскі, Віцебскі, Гродзенскі, Мінскі, Наваградскі, Нясвіжскі, Пінскі, Полацкі, Слонімскі, Слуцкі і інш. Храналагічна дзейнасць іх даследчыкі адносяць да [[XVI - XVIII]] стст.<br />
-->
 
Прафесар рыторыкі і паэтыкі [[Забельскі дамініканскі калегіум|Забельскага дамініканскага калегіума]] (в. [[Аграгарадок Валынцы|Валынцы]], [[Верхнядзвінскі раён]] Віцебскай вобл.), дзе разам з [[М. Цяцерскі]]м і Ю. Юрэвічам стварыў [[Забельскі школьны тэатр]].
 
Аўтар беларуска-польскай «[[Камедыя, п'еса|Камедыі]]» і польскай трагедыі «Свабода ў няволі» (паст. ў 1787 у мясцовым школьным тэатры). Дзейнасць драматурга прыпадала на самы канец XVIII ст., у якім Беларусь перажыла сапраўдны тэатральны бум. К. Марашэўскі не мог не ведаць і пра агромністую папулярнасць выступленняў вандроўных артыстаў-скамарохаў. Не апошнюю ролю ў станаўленні драматурга адыграла і асяроддзе, у якім яму давялося працаваць. Калектыў выкладчыкаў Забельскага калегіума быў нешматлікім. У 1802 годзе ў калегіуме працавала, напрыклад, толькі шэсць выкладчыкаў і было восемдзесят навучэнцаў.