Клецк: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 73:
На думку беларускага географа [[Вадзім Жучкевіч|В. Жучкевіча]], тапонім «Клецк» утварыўся ад асновы [[клець]], або старога дыялектнага слова «клеч» — бярозавы параснік<ref name="KTSB"/>. Варыянты назвы горада ў гістарычных крыніцах: ''Кльчьск''<ref name="PSRL"/>, ''Клеческ''.
 
У [[айканімія|айканіміі]] [[Этнічная тэрыторыя беларусаў|беларускіх зямель]] [[суфікс]] -ск (-цк) з'яўляецца глыбока традыцыйнай рэліктавай з'явай, якая падкрэслівае самабытнасць беларускага народа і старажытнасць тэрыторыі яго рассялення. Такі суфікс адзначаецца з [[IX]]—[[X]] стст., у тым ліку ў назвах двух старажытнейшых гарадоў [[Полацк]] і [[Смаленск]], засведчаных летапісамі [[пад]] 862 і [[863]] гг. Звыш паловы гарадоў з назвамі на -ск, згаданых у летапісах [[XI ст.]], прыпадае менавіта на зону фармаванняфарміравання [[беларусы|беларусаў]], дзе гэты суфікс выяўляе прадуктыўнасцьпрадукцыйнасць і ў наступныя стагоддзі. Кожны трэці [[Гарады Беларусі|беларускі горад]] з ліку тых, што занесены ў «[[Спіс рускіх гарадоў далёкіх і блізкіх]]» канца [[XIV ст.]], заканчваецца на -ск (-цк)<ref name="Прадмова"/>.
 
Варыянт '''Клецак''' не вытлумачваецца [[Беларуская фанетыка|фанетычнымі законамі беларускай мовы]] і на працягу многіх стагоддзяў практычна не выходзіў за межы вуснага ўжытку. Пачатак яго пісьмовага выкарыстання адносіцца да канца [[XIX ст.]] Форма Клецак даволі актыўна выкарыстоўвалася пазней, у [[1920-я|1920-х]] гадах, у [[БССР]] (гл., напрыклад, [[А. І. Кайгарадаў|Кайгарадаў А. І.]] Кліматычны атляс Беларусі. Менск, 1927), а таксама ў [[Заходняя Беларусь|Заходняй Беларусі]] да часу яе [[Уз'яднанне Заходняй Беларусі з БССР|ўваходжання ў склад БССР]]<ref name="Прадмова"/>.