Пасля заканчэння [[Пецярбургская Акадэмія мастацтваў|Пецярбургскай Акадэміі Майстэрстваўмастацтваў]] (1902) жыў і працаваў у Мінску[[Мінск]]у<ref name="БС"/>. Пісаў [[партрэт|партрэты]], [[пейзаж|пейзажы]], бытавыя[[Бытавы жанр|бытавы]]я кампазіцыі. Паслядоўна адстойваў прынцыпы рэалізму[[Рэалізм (жывапіс)|рэалізм]]у. Яго творы («Вечар у сям'і», «Краўчыха», «Муляры», «Прачка», «Партрэт старой», «Партрэт музыканта Жухавіцкага», «Дзяўчына ў чырвонай шалі») блізкія да твораў перадзвіжнікаў. Многія працы маюць характар незавершаных эскізаў[[эскіз|эскіза]]ў («Падпольная сходка», «Мыццё бялізны» і інш.) Творы Альпяровіча найбольш поўна (230 работ) былі прадстаўлены на персанальнай выставе ў Мінску ў 1939<ref name="БС"/>.
Некалькі прац мастака захоўваецца ў [[Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь|Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь]].
