Эрыгона: Розніца паміж версіямі

'''Эрыгона''' ({{lang-grc|Ἠριγόνη}}) — у [[Старажытнагрэчаская міфалогія|старажытнагрэчаскай міфалогіі]]<ref> Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.2. С.666</ref> — дачка [[Ікарый, з Атыкі|Ікарыя]]<ref> Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка III 14, 7</ref>, маці [[Стафіл]]а.<br />

Дыяніс спакусіў яе<ref> Авідзій. Метамарфозы VI 125 </ref>. [[Дыяніс]] падарыў каханаму Эрыгоны [[вінаград]]ную лазу, а яе бацьку — мех з [[віно]]м. Калі бацька быў забіты п'янымі афінскімі пастухамі, якія упершыню паспрабавалі віно і палічылі, што Ікарый пачаставаў іх ядам, Эрыгона павесілася на дрэве<ref> Нон. Дзеянні Дыяніса XLVII 222 </ref>, папрасіўшы ў перадсмяротнай малітве пра тое, каб усе дзяўчыны [[Афіны|Афін]] паступалі гэтак жа датуль, пакуль не будуць знойдзены забойцы яе бацькі. Малітвы былі пачуты: афінскія дзяўчыны, якіх багі паразілі вар'яцтвам, скончылі жыццё самгубствам, а Эрыгону пасля яе смерці [[Зеўс]] ператварыў у [[сузор'е Дзева|сузор'е Дзевы]] <ref> Гігін. Міфы 130; Гігін. Астраномія II 25, 2 </ref>. Ёй прысвечаны эпілій [[Эратасфен]]а.

Кожны год у Афінах праводзілася свята віна, на якім Ікарыя і Эрыгону паважалі як герояў. На гэтым свяце дзяўчыны разгойдваліся на арэлях, да якіх падвешвалі таксама фаласы з кветак <ref> Сервий. Комментарий к «Георгикам» Вергилия II 389 // Комментарий Д. О. Торшилова в кн. Гигин. Мифы. СПб, 2000. С.162; Першы Ватыканскі міфаграф I 19 </ref>.

[[Катэгорыя:КатастарызмыКатастэрызмы]]