Андрэй Уладзіміравіч: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др +{{зноскі}} |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1:
{{вызнч|1=Андрэй Уладзіміравіч}} — малодшы сын [[Уладзімір Альгердавіч|Уладзіміра Альгердавіча]]. Па смерці бацькі Андрэй Уладзіміравіч не атрымаў ніякага удзела, быў служылым князем, але знатнасць дазваляла яму засядаць ў гаспадарскай радзе. Ад [[вялікі князь літоўскі|вялікага князя літоўскага]], атрымаў уладанні ў розных краях [[ВКЛ]], так ён валодаў [[Лагойск]]ам, [[Гайна]]й і [[Вёска Камянец|Камянцом]] на поўнач ад [[Менск]]а, Палонна ў Віцебскай зямлі, Славянскам і Магільна ў вярхоўях [[Нёман]]а, сялом Белым (на месцы цяперашняга [[Лепель|Лепеля]]). Андрэй Уладзіміравіч перажыў сваіх дзяцей Глеба і Еўдакію, а таксама жонку (жонка паходзіла з роду "паноў Чарэйскіх"
== Памяткі ==
''a'' {{зноска памяткі|a}} <small>Маюцца на ўвазе 5 сыноў баярына Івана Чарэйскага. {{вызн2|1=Місаіл}} — праваслаўны смаленскі епіскап, заснаваў у сваёй частцы Чарэйскага маёнтка, на возеры Галаўлі, манастыр у гонар св. Троіцы; {{вызн2|1=Міхаіл Пструг}} — ахвяраваў у 1454 на карысць Чарэйскага манастыра св. Троіцы землі каля азёр Галаўля і Чарэя; {{вызн2|1=Дашка}} — яго сыны каля 1475 падаравалі Чарэйскаму манастыру ўрочышча Клубінічы (зараз — вёска на поўначы Крупскага раёна). Адзін з сыноў Дашкі — Сенька Дашкавіч, меў сына Васька Сенькавіч (узг. да 1524); {{вызн2|1=Сенька}} — меў дачку, жонку [[Багдан Сапега|Багдана Сапегі]], які атрымаў за ёю 5-ю частку Чарэйскага маёнтка і ў 1499 судзіўся за гэтую частку з яшчэ жывым у той час Міхаілам Пстругам, а паводле завяшчання Місаіла атрымаў права апекі над Чарэйскім манастыром; {{вызн2|1=Мікіта}} — меў сына Ждана і ўнука Льва Жданавіча (узг. 1602).</small><br />
{{літ|1=|Wolff J. Kniaziowie litewsko-ruscy od konca czternastego wieku. Warszawa, 1895. S. 337—338.|Від=Б}}
| |||