Леў Савіч Макаў: Розніца паміж версіямі

'''Леў Савіч Макаў''' ({{lang-ru|Лев Са́ввич Ма́ков}}) ([[1830]]—[[1883]]), дзяржаўны дзеяч [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]], міністр унутраных спраў ([[1878]]—[[1879]]), стварыў інстытут ураднікаў. З [[1880]] — кіруючы замежнымі веравызнаннямі, аднавіў адносіны з Рымскай курыяй. [[Міністэрства пошт і тэлеграфаў|Міністр пошт і тэлеграфаў]] (1880—[[1881]]). З 1881 — член Дзяржаўнага савета. Застраліўся.

 

Па здушэнні [[Паўстанне ў Польшчы, Літве і Беларусі (1863—1864)|нацыянальна-вызваленчага паўстання]] (1863—1864), расійскія ўлады за верную службу «''царю и отечеству''», перадалі канфіскаваную [[Сядзіба Макавых|маёмасць]] і паселішча [[Мар’іна Горка|Мар’іна Горка]] Баніфацыя Крупскага царскаму чыноўніку Макаву. Баніфацыяй Крупскі быў высланы ў [[Сібір]], за арганізацыю нацыянальна-вызваленчага паўстання.