Кірыл Летаўт: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
афармленне
Радок 1:
{{Асоба}}
А. '''Кірыл Летаўт''' (Letowtt, {{ДН|||1801-}}—{{ДС|||1887}}) быў апошнім [[базыльяне|базыльянінам]] гістарычнай Літвы.
 
== Біяграфічныя звесткі ==
а. Кірыл Летаўт з 1826 па 1831 гг. служыў кляштарным прапаведнікам у Лядах (зараз - вёска [[Малыя Ляды]] Смалявіцкага раёна). Ужо ў 1831 г., калі пасля паўстання пачаліся ганенні на базыльянаў, Летаўта як «упорнага» саслалі ў вязніцу, у Тадулінскі кляштар, які сярод іншых кляштараў таксама быў месцам ссылкі базыльянаў<ref>Лаўрэш Леанід. Апошні беларускі базыльянін XIX ст. // Наша Слова. № 28 (1439), 10 ліпеня 2019.</ref>.
 
А. Кірыл Летаўт (Letowtt, 1801-1887) быў апошнім базыльянінам гістарычнай Літвы.
а. Кірыл Летаўт з 1826 па 1831 гг. служыў кляштарным прапаведнікам у Лядах (зараз - вёска Малыя Ляды Смалявіцкага раёна). Ужо ў 1831 г., калі пасля паўстання пачаліся ганенні на базыльянаў, Летаўта як «упорнага» саслалі ў вязніцу, у Тадулінскі кляштар, які сярод іншых кляштараў таксама быў месцам ссылкі базыльянаў<ref>Лаўрэш Леанід. Апошні беларускі базыльянін XIX ст. // Наша Слова. № 28 (1439), 10 ліпеня 2019.</ref>.
У некралогу па а. Кірылу, надрукаваным у «Кур'еры Пазнанскім», падаецца, што апошні базыльянін 30 гадоў пражыў на выгнанні, у тым ліку і ў Смаленску. У 1855-1857 гг. знаходзіўся "на пакутах" у Пафнуцьевым Бароўскім манастыры (каля Калугі). З манастырскай вязніцы перакананы базыльянін выйшаў толькі ў ліберальныя часы цара Аляксандра ІІ. Нейкі час пасля атрымання волі а. Кірыл Летаўт жыў Вільні. Тут ён меў шчырых сяброў - спадарства Рэнігераў і Максевічаў. Гэтыя асобы засталіся ў нашай гісторыі вялікімі прыхільнікамі беларусчыны, якія пранеслі паходню нашай культуры праз XIX ст.<ref>Лаўрэш Леанід. Яшчэ раз пра Летаўта // Наша Слова. № 31 (1442), 24 ліпеня 2019.</ref>
 
Стары базыльянін моцна смуткаваў па манаскім жыцці ў сваім законе, і таму праз нейкі час Казімір Максевіч адвёз яго ў кляштар базыльянаў у Дабрамылю (Усходняя Галіцыя). Пераход праз добра ахоўваную мяжу патрабаваў вялікай смеласці, Летаўта везлі на малым вазку апранутага ў сялянскую вопратку<ref>Pozniak Jan. Ostatni bazyljanin litewski // Pregląd Wileński. № 21-22, 20 grudnia 1932. S. 10-12.</ref>.
 
10 студзеня 1892 г. «Кур'ер Познанскі» паведаміў: ''«а. Кірыл Летаўт, апошні базыльянін былой літоўскай правінцыі, сумная ахвяра Сямашкі, які яго гнобіў да свайго канца, ... памёр 1 студзеня гэтага года ў Львоўскім кляштары айцоў базыльянаў. .... Раней, 26 лістапада 1887 г., у тым жа кляштары памёр таварыш а. Кірыла, а. Самуэль Чарнаруцкі, перадапошні базыльянін Літвы, які здолеў раней уцячы з маскоўскіх рук»''<ref>Kurier Poznański. №7, 10 stycznia 1892. S. 4.</ref>.
<references /><br />
 
{{зноскі}}
 
== Спасылкі ==
* [http://pawet.net/library/history/bel_history/_rhist/2030/%D0%90%D0%BF%D0%BE%D1%88%D0%BD%D1%96_%D0%B1%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%81%D0%BA%D1%96_%D0%B1%D0%B0%D0%B7%D1%8B%D0%BB%D1%8C%D1%8F%D0%BD%D1%96%D0%BD_XIX_%D1%81%D1%82..html#_ftn25 Лаўрэш Леанід. Апошні беларускі базыльянін XIX ст. // Наша Слова. № 28 (1439), 10 ліпеня 2019.; Яшчэ раз пра Летаўта // Наша Слова. № 31 (1442), 24 ліпеня 2019.] // на [[pawet.net]]
 
{{DEFAULTSORT:Летаўт}}
[[Катэгорыя:Базыльяне]]