Юзаф Антоні Салагуб: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др катэгорыі |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др вікіфікацыя, перанесена: Канфедэрарат → Канфедэрат з дапамогай AWB |
||
Радок 37:
}}
'''Юзаф Антоні Салагуб''' ({{ДН|26|7|1709}} — {{ДС|4|5|1781}}) — дзяржаўны дзеяч [[Вялікае княства Літоўскае|Вялікага княства Літоўскага]].
[[Кашталян жамойцкі]] ([[1742]]—[[1748]]) і [[Кашталяны віцебскія|віцебскі]] ([[1748]]—[[1752]]), [[ваявода віцебскі]] (з [[1752]]).
Радок 43:
== Палітычная дзейнасць ==
У канцы [[1720-я|1720-х]] у замежным падарожжы. Падчас бескаралеўя ў [[1733]] падтрымліваў кандыдатуру на трон [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]] [[Станіслаў Ляшчынскі|Станіслава Ляшчынскага]]. Разам з ім быў у аблозе ў [[Гданьск]]у. Пасля капітуляцыі Гданьска прызнаў уладу [[Аўгуст Саксонскі|Аўгуста III]]. Потым збег у [[Каралявец]] да Станіслава Ляшчынскага і канчаткова прызнаў уладу
Аўгуста III толькі ў [[1736]].
У [[1737]] жамойцкі дэпутат [[Трыбунал ВКЛ|Трыбунала ВКЛ]], абраны маршалкам Духоўнага трыбунала ВКЛ. Пасол на [[сойм]]ы [[1736]], [[1738]], [[1740]]. У [[1750]] атрымаў [[ордэн Белага Арла]]. Віцебскі дэпутат і маршалак Трыбунала ВКЛ [[1751]]. З гэтага часу зблізіўся з [[Чартарыйскія|Чартарыйскімі]]. Пры іх падтрымцы [[7 кастрычніка]] 1751 абраны [[Ваяводы віцебскія|віцебскім ваяводам]].
У [[1758]] насуперак пазіцыі Чартарыйскіх прызнаў выбар [[Герцагі курляндскія|курляндскім герцагам]] каралевіча Караля. Гэта зблізіла яго з [[Радзівілы|Радзівіламі]]. У 1759—1760 актыўна дапамагаў жонцы памерлага брата [[Антоні Юзаф Салагуб|Антонія Юзафа]] Брыгіце Петранелі ў справе абароны [[Азярышчынскае староства|Азярышчынскага староства]] ад прэтэнзій кароннага гетмана [[Ян Клеменс Браніцкі|Яна Клеменса Браніцкага]]. Быў малаактыўным саюзнікам Радзівілаў і ў час бескаралеўя 1763—1764 адразу перайшоў на бок Чартарыйскіх. Прымаў прысягу на
[[Пакта канвента]] караля польскага і вялікага князя літоўскага [[Станіслаў Аўгуст Панятоўскі|Станіслава Аўгуста Панятоўскага]] і быў
вызначаны ў склад соймавага суда.
Адмовіўся прынесці прысягу расійскай імператрыцы [[Кацярына II|Кацярыне II]] пасля падзелу [[Першы падзел Рэчы Паспалітай|Рэчы Паспалітай 1772]] са сваіх уладанняў, якія апынуліся ў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]]. Кацярына II за асабістыя заслугі пакінула Салагубу гэтыя ўладанні. У [[1776]] абраны ў Скарбовы дэпартамент [[Пастаянная Рада|Пастаяннай Рады]]. Пасля не праяўляў актыўнасці ў палітычным жыцці Рэчы Паспалітай.
== Сям'я ==
З роду [[Салагубы|Салагубаў]], сын [[вялікія падскарбіі літоўскія|вялікага літоўскага падскарбія]] [[Ян Міхал Салагуб|Яна Міхала Салагуба]] і яго першай жонкі Алены з Шамоўскіх, брат [[Антоні Юзаф Салагуб|Антонія Юзафа]].
Быў жанаты з Антанінай Тэрэзай [[Агінскія|Агінскай]], дачкой Караля Агінскага. Дзяцей не пакінуў.
Радок 68:
[[Катэгорыя:Кашталяны жамойцкія]]
[[Катэгорыя:Маршалкі Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага]]
[[Катэгорыя:
| |||