Мастацкі твор: Розніца паміж версіямі

[[Файл:Alice par John Tenniel 30.png|thumb|Ілюстрацыя з раману «[[Алісіны прыгоды ў дзівоснай краіне]]» [[Льюіс Кэрал|Льюіса Кэрала]], якая паказвае прыдуманы пэрманажперсанаж, якая гуляе ў фантастычную гульню ў кракеткрыкет.]]

'''Мастацкі твор'''  — апісальны або інфарматыўны твор [[мастацтва]], які апісвае, часткова ці цалкам, аб’екты або падзеі, якія не з'яўляюццаз’яўляюцца рэальнымі і ўяўнымі, а вынайдзенымі і прыдуманымі аўтарам<ref>Sageng, Fossheim, & Larsen (eds.) (2012). [https://books.google.com/books?id=q_AVJXKbE4wC&pg=PA187&dq=events+places ''«The Philosophy of Computer Games»'']. Springer Science & Business Media. С. 186-187186—187. {{ISBN|9400742487}}</ref><ref>William Harmon and C. ''«Hugh Holman A Handbook to Literature»'' (7th edition). New York: Prentice Hall, 1990,  — С. 212.</ref><ref>[http://www.fabula.org/atelier.php?La_fiction%2C_d%26eacute%3Bfinition%28s%29 ''«La fiction»'']. Fabula, la recherche en littérature.</ref>. Да мастацкіх твораў адносяцца творы [[літаратура|літаратуры]], [[тэатр|тэатра]]а і [[кінематограф|кіно]]. Мастацкія творы адрозніваюцца ад дакументальных фільмаў ці кнігаў, як то біяграфічных або гістарычных, якія маюць справу з рэальнымі або, па меншай меры, прынятымі за рэальнасьцьрэальнасць, падзеямі, апісаньняміапісаннямі і назіраньняміназіраннямі.

Найважнейшай характарыстыкай мастацкай літаратуры з'яўляеццаз’яўляецца тое, што апісваюцца прыдуманыя падзеі з прыдуманымі людзьмі ці адное з двух. Такія падзеі ў рэальным свеце маглі не адбывацца, такіх людзей магло не існаваць, апісаныя месцы можна не адшукаць на мапе. Выдумка мастацкага твору заўсёды дапаўняецца выдумкай чалавека, які ўспрымае мастацкі твор. Напрыклад, ўспрыманне карціны [[Рой Ліхтэнштайн|Роя Ліхтэнштайна]] «Oh, Jeff...IJeff…I Love You, Too...But...Too…But…» немагчыма без стварэння гледачом вобраза Джэфа, якога на самай карціне бракуе.

У тэорыі фантастычнасць і рэалізм з'яўляюццаз’яўляюцца тэрмінамі, якія паказваюць на долю выдуманага і фактычнага ў прыдуманым апавяданні. Аповяд лічыцца фантастычным, калі мае вельмі высокую долю прыдуманых элементаў. Творы ў стылі [[фэнтэзі]] ці [[фантастыка|фантастыкі]] з'яўляюццаз’яўляюцца мастакім творамі з высокім адсоткам прыдуманага, у той час як аповяд лічыцца рэалістычным, калі падабенства выдуманага сьветусвету да рэальнага вельмі высокі, а частка выдуманага ў ім нязначны. Рэалізм не абавязкова звязаны з эпохай рэалізму або рэалістычным стылем. Блытаніна адпаведных сэнсавых значэнняў часцяком вядзе да блытаніны адносна сэнсу «рэалістычнасці» і «фантазіі».

Такія літаратурныя пэрсанажы як то Дон Кіхот з раману «[[Дон Кіхот]]» [[Мігель Сервантэс|Мігеля Сервантэса]] з'яўляюццаз’яўляюцца цалкам выдуманымі. Няма надзейных крыніцаў, якія бы сведчылі пра ягонае існаваньне. Іншая справа з такімі пэрсанажамі як з [[Напалеон I Банапарт|Напалеонам]] у рамане [[Віктор Гюго|Віктора Гюго]] «[[Адрынутыя]]». Напалеон з раману адпавядае сваёй біяграфіі, мае адпаведны зьнешні выгляд і ўчынкі, якія зьдзяйсьняўздзяйсняў сапраўдны Напалеон, гісторыя жыцця якога досыць задакументаваная. Магчыма, што фактычныя пэрсанажы мастацкіх твораў ажыццяўляюць выдуманыя ўчынкі. Паколькі тоеснасць рэальнага і фіктыўнага чалавека можа быць выведзена толькі з пэўнага біяграфічнага матэрыялу, такая сытуацыя ёсць даволі складанай справай, аднак яна не з'яўляеццаз’яўляецца рэдкасцю. Напрыклад, у «Сымфоніі Напалеона» [[Энтані Бёрджэс]]а сустракаецца эпізод размовы за сталом сям’і Банапартаў. Гэтая гутарка ёсць выдумкай, але яна ўсё ж служыць для ілюстрацыі і крытыкі гістарычнага Напалеона і ягоных учынкаў.

[[Катэгорыя:МастацтваВыдумка| ]]