Параф’янава (Параф’янаўскі сельсавет): Розніца паміж версіямі

Існуе некалькі версій паходжання назвы Параф’янава. Адна з іх — па прозвішчы Параф’янаў. Ад маёнтку Параф’янава атрымала назву і чыгуначная станцыя, што на лініі [[Полацк]] — [[Маладзечна]], якая была пабудавана ў [[1902]]—[[1906]]1902—1906 гадах. У той час гэта была буйная станцыя, дзе былі [[цягнік]]овае дэпо, воданапорная [[вежа]] для запраўкі цягнікоў, [[вакзал]]. Насосная станцыя і водаправод, жылыя дамы і некаторыя іншыя пабудовы захаваліся да нашага часу.

Першы пісьмовы ўпамін пра Параф’янава датуецца 1435 годам, калі землі на ўсходняй ускраіне Куранецкай воласці былі вылучаны для забеспячэння пасады Віленскага архідыякана. Тады паміж маёнткамі [[Даўгінава]], [[Докшыцы]] і Парфенава засталіся неразмежаванымі лугі па рэках Бладзь (Блядка), Лыха і Зуя (Зуйка), з-за якіх у 15-16XV—XVI стагоддзях часта ўзнікалі розныя спрэчкі.

У 1793 годзе ў выніку [[Другі падзел Рэчы Паспалітай|другога падзелападзелу Рэчы Паспалітай]] Парфенава ўвайшло ў склад [[Расійская імперыі|Расійскай імперыі]]. Яно адносілася да [[Вілейскі павет (Расійская імперыі)|Вілейскага павета]] спачатку [[Мінская вобласць|Мінскай]], потым [[Віленская губерня|Віленскай губерні]]. 18 жніўня 1795 года маёнтак Парфенава Віленскай архідыяцэзіі быў канфіскаваны, як і большасць маёнткаў, якія належалі каталіцкай царкве. У 19 стагоддзі ў розныя часы маёнтак належаў Пшэздзецкім, Тышкевічам. У той час Парфенава стала цэнтрам воласці. Па звестках “Слоўніка«Слоўніка геаграфічнага Каралеўства Польскага і іншых краёў славянскіх”славянскіх», у 1886 годзе ў Парфенаве пражывала 45 чалавек. Каля 1880 года ўзведзены бровар.

Пад канец 19XIX стагоддзя Парфенава перайшло ва ўласнасць Слатвінскіх. У 1920-301920—1930-х гадах уладальнікам Парфенава быў Людвік Слатвінскі.

У 1902–061902—1906 гадах за два кіламетры ад Парфенава прайшла Балагое-Сядлецкая чыгунка. Там была ўзведзена чыгуначная станцыя.

Пасля вайны мястэчка сталася значным паселішчам. У вёсцы Парфенава (былым маёнтку) толькі 250 чалавек, і яна не з’яўляецца адміністрацыйным цэнтрам, а толькі вёскай Сітцаўскага сельсавета<ref>[http://radzima.org/be/miesca/parafyyanava.html radzima.org]</ref>.

У [[2007]] атрымала статус [[аграгарадок|аграгарадка]].

Стогадовую гісторыю мае ўстанова адукацыі «'''Параф’янаўская дзяржаўная агульнаадукацыйная школа'''». Сваю гісторыю яна пачала ў [[1908]] годзе, калі была адкрытая аднакласная школа для дзяцей чыгуначнікаў. З [[1913]] года школа стала двухкласнай. У [[1921]] годзе тут адкрылася польская пачатковая школа, якую наведвалі 25-30 навучэнцаў. У [[1939]] годзе была адкрытая савецкая пачатковая школа, якую павінны былі рэарганізаваць у сярэднюю, але гэтаму перашкодзіла [[Вялікая Айчынная вайна 1941-1945|вайна]]. Толькі пасля вызвалення 2 ліпеня [[1944]] года станцыі Параф’янава ў жніўні [[1944]] года была адкрыта сямігодка, якая з верасня [[1947]] года стала дзесяцігодкай.

* [[2000]] год — 1236 жыхароў, 486 двароў<ref name="bel12">{{кніга|загаловак=Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй|адказны=Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.|месца=Мн.|выдавецтва=крыніцы/БелЭн|год=2001|том=11|старонкі=|старонак=560|isbn=985-11-0198-2 (Т. 11)|тыраж=10&nbsp;00012}}</ref>.

* [[2010]]010 год — 1040 чал.

* '''Брацкая магіла савецкіх воінаў і партызан'''<ref name="bel12" />. ЗнаходзццаЗнаходзіцца ў скверы, непадалёк ад чыгуначнага вакзала. У братэрскай могіле пахавана 55 савецкіх воінаў і [[партызан]]аў, якія загінулі пад час [[Вялікая Айчынная вайна 1941-1945|Вялікай Айчыннай Вайны]]. У [[1961]] годзе на могілках усталяваны [[помнік]] — скульптура ваяра.

* '''[[Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі (Параф’янава)|Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі]]''' (1908—1913, раней — касцёл Іаана Хрысціцеля<ref name="bel12" />)

* '''[[Параф’янаўская сядзіба]]''' (страчана)

[[Катэгорыя:Параф’янава (Параф’янаўскі сельсавет)| ]]